Een dag kan anders lopen dan je van te voren denkt. Wat eigenlijk een scenic route met uitgebreide lunch zou moeten worden over de eilanden voor de kust van Seattle, verwordt door uitvallende veerboten, files, een schuddende auto tot een hele lange dag op de weg! Nu staan we met zijn allen op een soort extra veldje van een RV Park, want alle campings zijn vol, vol, vol! We wisten van te voren al wel, dat het druk zou zijn, maar we hoopten dat er bij de camping waar we naar toe willen (first come, first serve) iets van een parkeerplaats zou zijn waar we een nachtje konden staan, zodat we morgenvroeg een plekje kunnen veroveren. Door alle vertragingen onderweg besluiten we eerder te stoppen, om niet in het donker aan te komen en dan nog een slaapoplossing te moeten zoeken. Wanneer alles vol is, is het altijd een optie om bij een Walmart te staan, een enorm supermarkt complex, daar mag je op de parkeerplaats gratis overnachten met je camper, maar deze is nog wel heel ver van de beoogde camping vandaan. Dan schiet mij te binnen dat casino’s ook vaak overnachten toestaan op hun parkeerplaats. We vinden er eentje, maar terwijl ik rij, vindt Thom het RV Park waar we nu staan. Dat is toch wel leuker dan een parkeerplaats, dus nu staan we hier lekker ruim, wel zonder water en elektriciteit, maar dat is geen probleem.
- De uitvallende veerboot anekdote
Wanneer Thom en ik vanmorgen vertrekkken, moeten we eerst even de fietsen ophalen in het dorp, want die zijn, terwijl wij aan het kajakken waren, voor reparatie bij de fietsenmaker gebracht. Relaxed drinken we met zijn vieren koffie in het dorp, we hebben al besloten om niet te haasten, terwijl Max en Noor lekker in de camper hangen. We besluiten om los van elkaar te rijden en elkaar eventueel te treffen bij een lunchplek, maar dat is er dus helemaal niet van gekomen. Karin en Peter stuiten aan het einde van Whidbey Island op een veerboot die is uitgevallen en waardoor de andere boten tot de nok toe vol zitten. Ze kunnen 30 km verderop een andere ferry nemen en we lopen we elkaar weer tegen het lijf bij de derde veerboot (als je niet eilandhopt hier, dan moet je enorm omrijden, maar we hebben vandaag met zijn allen wel even genoeg veerboten gezien!). Het personeel op de boot weet ons nog net op de eerst volgende veerboot te proppen (wij stonden zo’n 25 auto’s voor hen) en dus scheiden onze wegen zich weer.
In de rij voor de boot
We passen er nog net op!
Thom blij dat we er nog op pasten 😀
2. De Schuddende Auto
Net als zij, hebben wij ook vertraging. We merken bij het rijden al snel op dat de auto nogal schudt. Dat doet ie normaal niet. We besluiten ergens te stoppen, de camper los te koppelen en te kijken of we iets raars zien. Er lijkt niks vreemds, dus dan maar weer door. Het probleem blijft dus we stoppen weer, checken de lucht in de banden en of de doppen van de wielen goed vast zitten. Ook hier geen hele gekke dingen, één band heeft wat meer lucht nodig en één of twee doppen zitten ietsje los. Inmiddels heeft Karin ons al gewaarschuwd voor de uitgevallen boot en verwordt onze scenic route tot de ordinaire drukke snelweg naar Seattle. Het geschud wordt steeds erger en op Thom’s aandringen, zoek ik een tire center. Er zit er eentje vlakbij en wanneer we het terrein oprijden, worden we super vriendelijk begroet en zijn er meteen twee mannen die ons probleem serieus nemen. Het duurt maar een paar minuten, voordat één van hen ziet dat onze linker achterband bol staat en hij meldt dat het een klapband bound to happen is! Pfff, we zijn super blij dat we zijn gestopt en een dik half uur later zijn we weer op pad met twee nieuwe achterbanden. Wat goed dat we Thom zijn intuïtie hebben gevolgd en niet verder zijn gereden!
Genoeg keuze
Banden worden verwisseld
Ik maak terwijl we wachten nog even een omelet met tomaat voor de lunch. Handig om je keuken altijd bij je te hebben :-D.
3. De file
Hier valt verder niet veel over te melden: druk op de weg, pittig ongeluk, van 4 naar 1 strook. En dus lang wachten. Het enige dat ik er even over kwijt wil, is dat die Amerikanen zo idioot doen met ritsen. Ze snappen het principe niet of willen het niet snappen! Terwijl wij proberen om op te schuiven naar rechts, weigeren auto’s om ons voor te laten. Terwijl we toch echt met zijn allen naar één strook moeten! Alsof je ze onrecht aandoet door voor ze in te voegen. Dit gedrag staat in groot contrast met hoe ontzettend galant ze zijn als je je als voetganger of fietser in het verkeer begeeft! Dan stoppen ze heel snel en rijden met een ruime bocht om je heen. Het is typisch!
Ik ben de sukkel tijdens een spelletje exploding kittens 😀
