Max is de vroege vogel in ons gezelschap. Hij staat al een tijdje te vissen als hij terug komt bij de campers om te vragen of Noor ook mee komt. Ze moet wel opschieten want nu ‘s ochtends zwemmen de vissen aan het oppervlak terwijl als het warmer wordt, ze weer meer naar beneden gaan. Sinds we in de winkel gevraagd hebben om wat tips, wordt de kans dat we iets vangen toch wel echt groter. We weten nu welke aas we op welk tijdstip moeten gebruiken en of we wel of niet een drijvertje er bij moeten gebruiken. Als wij zitten te ontbijten met Karin en Peter zien we ze terug komen lopen. Op een gegeven moment stoppen ze even en vullen ze de emmer die ze bij zich hebben met water…dat is een goed teken! Peet springt op de fiets om ze tegemoet te fietsen. De grijns op Max zijn gezicht is zo groot, daar hoeft hij geen woorden meer aan vuil te maken! Als we in de emmer kijken, zwemt daar een mooie grote regenboog forel rondjes. Wat een prachtvangst! Super leuk. Het beestje heeft wel erg schattige kraaloogjes, maar we gaan niet miepen. Deze is groot genoeg voor op de BBQ. De vis wordt vakkundig schoongemaakt in het water en in de koelkast gelegd voor later (waarschijnlijk morgen) op de BBQ. De kop is er af (nee niet letterlijk, een forel braad je lekker met kop en staart).

Nadat Peter en Max nog een rondje hebben gefietst en daarna Max en Noor nog een stukje met de kajak op stap zijn geweest, stappen we met zijn allen in de pickup (die weer goed rijdt, maar wel even langs de garage gaat morgen) om naar Denver te rijden. Thom heeft namelijk kaartjes gekocht voor een Baseball wedstrijd! Super leuk om weer naar een sportwedstrijd te gaan. Het is wel even rijden, maar iets over de helft is een Starbucks, een mooie plek om even te stoppen. In plaats van de snelweg te nemen, rijden we het laatste stuk naar Denver via een scenic byway, die heb je hier in Amerika veel. Eigenlijk altijd prachtige routes waar je wat minder hard kan rijden, maar wel heel erg de moeite waard zijn. Deze stelt niet teleur en we rijden langs enorme stenen wanden, soms zelfs aan beide kanten van de weg en ook een pittoreske rivier waar we af en toe rafters op bezig zien. De rivier lijkt soms wel wat ondiep om er over te varen, maar dat zal wel gezichtsbedrog zijn. Rond half zes zijn we bij het stadion. We parkeren op ongeveer 10 minuten afstand op een speciale parkeerplaats waar we al een kaartje voor hadden gekocht. Er loopt met ons al een hele meute die kant op, veel in het paars, de kleur van de Colorado Rockies. Ze moeten vanavond spelen tegen de LA Dodgers. Wat we op dat moment nog niet weten, is dat de Dodgers op nummer één staan en de Rockies op nr 29 van de 30…Dat vertaalt zich ook wel in de score. Ze doen hun best, maar ze weten niet één run te maken. Wij vermaken ons desondanks prima. De sfeer is heel leuk en gemoedelijk. Daar zijn Amerikanen toch wel veel beter in dan Nederlanders als het om sport gaat! Natuurlijk eten we hotdogs, popcorn en hamburgers! Tijdens zo’n wedstrijd zijn er in het stadion heel veel eettentjes open, je kunt allerlei soorten fastfood kopen.

Peter en Thom lopen nu rond in een mooi paars petje, wij hebben ook een nieuw speldje voor in de lamp boven de tafel. Karin wilde heel graag nog een hoodie met een rits (al ontstaat daar wat discussie over: is een hoodie per definitie zonder rits en als het een rits heeft, heet het dan niet gewoon een vest? :-), maar die vinden we niet en de officiële baseball shirts kosten als snel meer dan 150 dollar, dat vinden we ook wat overdreven haha! Purple is not our color :-D.