Oh, de dag begint niet helemaal goed….ik stoot mijn teen heel hard tegen een kastdeur bij het bed. AUW!! Ik voel meteen dat dit meer is dan alleen flink stoten, f*! Snel ijs er op, omhoog en paracetamol slikken. Gelukkig kan ik mijn tenen nog wel bewegen, niets gebroken volgens mij. Ik kan er op staan, maar loop zo mak als wat. Echt irritant. Ik stond op het punt om te gaan sporten en nu zit ik plots met mijn been omhoog.
Nu aan het eind van de middag heb ik goede hoop dat het mee valt. Ik kan er op staan en ook voorzichtig lopen. Ik duim dat ik over een paar dagen weer normaal loop. Please!

Het is weer een prachtige ochtend en we besluiten om op pad te gaan met kajak. Daarvoor hoef ik niet te kunnen lopen. We rijden even naar de boothelling van de camping, want hier voor kun je het water niet in. Plotseling rijdt er politie, ambulance en brandweer het terrein op! Oh jee, blijkbaar heeft iemand acuut medische zorg nodig. Dat lijkt me zo akelig om te ervaren. Bij de boothelling horen we dat het iemand is de ‘homeless’ is en met de auto en een tentje op de camping stond. Een hart aanval o.i.d. Als we de kajak instappen, vliegt er een helikopter binnen die landt op de camping. Mijn hemel, alles wordt uit de kast getrokken. Het idiote is dat je weet dat hier in de VS de kans groot is dat de rekening voor al deze hulp, bij de hulpbehoevende terechtkomt. Geen goedkope aangelegenheid zo’n helikopter die waarschijnlijk is ingevlogen uit Denver. We hopen dat het allemaal goed zal komen.

Ons kajak tripje is prachtig. Het is windstil, dus het water heel mooi glad. Onderweg komen we een piepklein strandje tegen en nemen we een duik. Het is lekker warm weer en het water ook een heel lekker temperatuurtje. Dat kan wel anders zijn bij dit soort hoge bergmeren! Echt een leuk tochtje.

Morgen rijden we naar Denver en zien we goede vrienden van ons, waar we de komende 2,5 week mee op stap gaan!