Het is echt veel te warm. Van de gedachte om hier nog een volle dag in Grand Junction te blijven, worden we allebei niet blij. Thom kaart aan om ’s ochtends boodschappen te doen en daarna de bergen in te rijden om het hoger op te zoeken en dus ook koeler. Ik heb moeite om mijn aandacht er bij te houden, mijn hele lijf en mind zeggen ‘slapen!’, maar het is pas iets van 5 uur en het is beter om nog een paar uurtjes wakker te blijven. Pittige jetlag hoor als je vanuit Nederland hier naar toe vliegt. We hebben 8 uur tijdsverschil. Met Curaçao schelen we 2 uur als we deze kant op vliegen, dat stelt niks voor.

We besluiten om Thom’s plan uit te voeren. Hij heeft een leuke camping gevonden aan Williams Fork Reservoir, allemaal ‘first come, first serve’ en geloof het of niet, het is gratis. Een soort boondocken dus, maar dan heeft elke plek wel een ‘fire ring’ en picknick tafel. Om acht uur ’s ochtends (ik was al vanaf half zes wakker) rijden we naar de supermarkt en rond half elf rijden we weg van de camping. De rit gaat prima tot plotseling het ABS lampje begint te branden. We wisten dat we te snel tevreden waren met onszelf dat alles zo soepel ging! Het gaat gepaard met een gepingel. Het lampje gaat aan en dan ook weer uit. Thom kijkt even in de handleiding van de auto en op Google, maar het lijkt niet echt een acuut probleem gelukkig. We moeten alleen niet extreem hard en plotseling remmen. Als Thom later de garage belt in Denver, zeggen ze dat we over 10 dagen de eerste zijn….dat gaat ‘m niet worden. We houden het even goed in de gaten de komende tijd.

De route is echt prachtig. We zien de temperatuur steeds verder dalen en als we over een col heenkomen van 9500 foot, is het nog maar 14 graden! In Grand Junction zou het vandaag 38 graden worden, wat een enorm verschil! Bij het meer is het gelukkig weer 24, dus heel aangenaam. Het is echt prachtig en ook al staan er best wel wat campers, er is nog genoeg plek. Thom rijdt even een stukje op de fiets en vindt een mooie plek aan het water. Het is ongelooflijk stil! Hier blijven we sowieso morgen staan en ik denk ook vrijdag. Terwijl ik dit schrijf, gaat de zon bijna onder en stikt het buiten van de muggen. Oeps! Ja dat hoort ook wel vaak bij een schattig meertje. Gelukkig hebben we goede horren! Nog even een serietje kijken en dan mogen weer weer lekker naar bed!