We zijn gisteren naar het Sand Dunes National Park gereden, zo’n 3,5 uur onder Frisco. Hier zijn Thom en ik ook nog niet geweest. Het ligt een beetje in een uithoek, maar je krijgt niet zomaar de status van een National Park, dus we zijn benieuwd. We hebben een camping op het oog, vlak bij de ingang en het lijkt er op dat deze gratis is. Het is volgens de omschrijving een voormalig State Park. Ergens zegt mijn intuïtie: waarom is het gratis? Er zijn zelfs plekken met elektriciteit! Vlak voor we vertrekken, als Thom de route aan het bekijken is, komen we er achter dat de verbindingsweg tussen die camping en het park, dicht is wegens werkzaamheden. Dat betekent bijna anderhalf uur omrijden om bij het park te komen, in plaats van 20 minuten! Oeps, daar zit dus het addertje onder het gras en daar hebben we eigenlijk geen zin in. Snel kijk ik op Campendium welke campings hier nog meer in de buurt liggen. Vlakbij de ingang van het park is een rv parkje. Daar staan we nooit zo graag, omdat je vaak zij aan zij staat met je buurman, maar nu is het wel heel praktisch. We bellen en ze hebben nog twee plekken, dus super!

Onderweg stoppen we in Buena Vista om te tanken en drinken koffie bij een leuk tentje. Ik denk dat we hier nog wel terugkomen. Het is inderdaad een typisch rv park, maar het heeft wel een heel mooi uitzicht en we staan gezellig naast elkaar!

Vandaag is het plan om het park in te gaan en te snowboarden op de duinen. Voordat we gaan, lopen Peter en Thom nog even bij de jeep verhuur langs die naast de camping zit. We willen morgen namelijk een offroad trip maken met twee auto’s. Tot nu toe zitten we elke keer met zijn zessen in onze truck en dat is wel heel krap! Helaas zijn de jeeps op voor morgen, maar vandaag kan nog wel! Dan gooien we de plannen even om! Na even een babbeltje met een ranger bij het bezoekerscentrum over de route en het weer gaan we op pad. Het is zeker één van de mooiste offroad trips die we gemaakt hebben en misschien ook wel de pittigste! De natuur is prachtig, we rijden door een vallei omhoog naar een pass van 10.000 ft. Het is voor een groot deel de route die de goudzoekers in de 19e eeuw ook gemaakt hebben, toen hier een Gold Rush was. We moeten 9 keer een beekje oversteken, ook heel leuk natuurlijk om te doen, maar het hoogtepunt van de trip is dat…..we een BEER hebben gezien!! Hij/zij stond lang het beekje aan de andere kant van de weg toen Noor ‘m zag! Ik zat bij haar in de auto samen met Peet en dus ik ook roepen en Peter snel in z’n achteruit om een stukje terug te rijden. Wat gaaf! Hij schrok natuurlijk van ons gegil (moeten we écht niet doen!), maar rent niet meteen helemaal weg. Thom was net met de drone aan het vliegen en op die beelden zien we ook heel klein iets lopen haha! We moeten nog wel wat oefenen voordat we BBC Earth-achtige beelden van beesten kunnen produceren, maar dit is echt een mooie highlight! Onderweg lunchen we in het gras aan het water, ons gekwebbel houdt de beren wel op afstand. Noor vindt nog een schedel van een bever met twee hele grote voortanden.

Op een gegeven moment bij een stop zegt Max: we gaan toch wel dezelfde route terug hè? Thom en ik hebben daar niet zo’n zin in en willen eigenlijk doorrijden, de pas over en dan nog een klein stukje offroad om via een hoofdweg weer terug naar de camping te rijden. Dus we splitten en Thom en ik rijden samen door. We besluiten wel om wat gereedschap e.d. in de jeep te stoppen met de gedachte dat zij langer offroad zullen rijden dan wij….maar dat blijkt niet het geval. Zij zijn binnen anderhalf uur terug op de camping en Thom en ik zijn nog bijna 2,5 uur zoet voordat we terug zijn! Bovenop de top van de berg begint het te onweren en we rijden al snel in de regen. De weg naar beneden is nog best wel heel pittig, met hier en daar grote bolders in de weg of juist grote gaten. Als we wat lager komen en minder omringt zijn door bos maar meer door weidelandschap, halen we even opgelucht adem om vervolgens in een slip te raken en glibberend over de weg naar beneden te glijden! Wat blijkt, de weg is door de regen super modderig geworden en het profiel in onze banden zit helemaal vol modder. We hebben geen controle meer over het stuur, maar heel langzaam glibberen we door tot een paar honderd meter verderop er meer gravel op de weg ligt en we weer grip krijgen. Pfff, oké dat ging maar net goed. We hadden ook in de greppel kunnen belanden. Deze was niet diep, maar diep genoeg om er niet zelf meer uit te komen. Als we op de hoofdweg zitten, denken we: vanaf hier een piece of cake…euhm not so much! Het begint echt woest hard te regenen! Misschien wel de grootste druppels die ik ooit heb gezien! We kunnen niet eens onze podcast meer verstaan. De lucht achter ons is inktzwart en ik besluit om even gas te geven en te kijken of we dit weer achter ons kunnen laten, want voor ons schijnt de zon en zien we blauwe lucht. Maar helaas blijft het keihard regenen en krijgen we zelfs een alert op onze telefoon dat er flash flood gevaar is waar we zijn, dat we thuis moeten blijven en niet de weg op moeten gaan….oké…. Nou ja, we laten ons niet gek maken en gelukkig rijden we 10 minuten laten de regen uit. Op de camping treffen we de rest in het restaurantje en zijn we precies op tijd aan te schuiven! Dit was weer een mooi avontuur haha!

Toen ik begon te schrijven, wilde ik eigenlijk zeggen: ik zal aan deze trip niet veel woorden vuil maken, de foto’s zeggen genoeg, maar de zinnen bleven maar uit mijn vingers rollen!