Ik denk niet dat ik eerder zoveel dagen niet heb geschreven terwijl we onderweg zijn! Had er blijkbaar even geen behoefte aan en we hebben ook niet zoveel bijzonders gedaan. Donderdag de 11e zijn de Tienhooventjes vroeg in de ochtend vertrokken naar Denver om de camper in te leveren. Thom moest ook vroeg uit bed, want de auto moest al om half acht bij de garage zijn. Fiets achterin en binnen een half uurtje was hij weer op de camping. Het was super gezellig met iedereen, maar ik merk dat mijn batterij op een gegeven moment een beetje leeg begint te raken. Hoe leuk het ook is! Dus de rest van de dag lekker gerommeld in de camper. Halverwege de middag komt er een enorme onweersbui binnendrijven en valt het met bakken uit de hemel, nadat we dikke twee weken bijna geen regen hebben gehad! Flink wat afleveringen gekeken van ‘Back to Life’ van Showtime, aanrader! Aparte serie gemaakt samen met de BBC. We hebben deze vakantie ook weer veel naar Frasier gekeken, oud maar blijft heel grappig (pap en mam, toch een keertje proberen! Als jullie het leuk vinden, zijn er 11 seizoenen).

Vrijdagochtend kunnen we de auto weer ophalen. Gelukkig weer helemaal in orde. Ook vandaag niet heel veel gedaan. Thom zet een binnenband in zijn kapotte achterband (wij rijden ‘tubeless’ dan ben je minder kwetsbaar voor stekels) met de hoop toch nog een paar keer te kunnen fietsen. Het lukt! De band blijft hard en hij kan eind van de middag lekker een rondje rijden. Daar wordt hij altijd blij van! Ik waag me nog niet op de trails. Mijn teen gaat een stuk beter, maar ik moet er nog steeds wel voorzichtig mee zijn. Thom weet ook een stalling te bemachtigen voor de camper in Las Vegas. Fijn dat we die hebben! Dit keer met een dakje!

Zaterdagochtend fietsen we over het fietspad het dorp in om te ontbijten. Er zit een erg leuk tentje waar het altijd heel druk is, maar nu is het al kwart voor elf (we zijn lekker laat) en we hopen dat we tussen de ontbijt- en lunchdrukte in zitten. We weten een tafeltje aan het raam te bemachtigen, buiten is het terras nog steeds overvol en we hebben geen zin om een half uur te wachten. Wat hier wel handig is, is dat je je telefoonnummer opgeeft als je wel wilt wachten en dan kun je gewoon rondlopen in het dorp tot je een sms’je krijgt dat je bijna aan de beurt bent. Super makkelijk. Ik eet een BLT met scrambled eggs, zonder spek met avocado en Thom heeft een gevulde tortilla met alle Mexicaanse ‘fixins’! Ik hou helemaal niet van Mexicaans, dus daarvoor moet hij buiten de deur eten. Het zijn flinke Amerikaanse porties, dus de helft van de sandwich gaat mee in een doosje. Altijd heel gewoon hier.

We fietsen over een mooi pad door het dorp, langs prachtige huizen naar de Whole Foods winkel voor een paar boodschappen en dan over het pad langs het meer terug. Omdat het zaterdag is, is het heel druk met allemaal suppers en zwemmers. Er is bij de haven een klein strandje, heel gezellig. De rest van de middag zijn we op de camping, doet Thom al wat klusjes van zijn todo lijstje voor als de camper in de stalling gaat en maak ik alvast wat keukenkastjes schoon. Er hoeft niet heel veel te gebeuren, maar mijn ervaring is dat het wel fijn is om alles netjes achter te laten. Als je dan terugkomt dan is alles lekker opgeruimd. Oh en natuurlijk probeer ik tussendoor steeds even wat te diamond painten, want die moet ook af voordat we vertrekken haha!

Zondag. Vandaag is de grote rijdag. We hebben een beetje zitten puzzelen en uiteindelijk besloten om zover mogelijk naar Las Vegas toe te rijden, maar niet helemaal, want het is daar ontzettend heet. Cedar City lijkt een beter idee. Daar zitten we wat hoger. Vanaf daar is het nog 3,5 uur rijden en dat doen we dan op woensdagochtend, dan brengen we de camper meteen die dag ook naar de stalling. Ik zoek in Google Maps op waar ‘rest areas’ langs de weg zijn en deel de route op in hapklare brokken van 1 uur. Wij wisselen op lange stukken altijd om het uur, wij merken dat we daardoor langer fris blijven. We zijn geen mensen die eindeloos lang achter elkaar kunnen rijden. Helaas! Ook wel fijn is dat Google ons telkens naar de volgende stop rijdt en er dus niet staat dat we nog uren te gaan hebben. Eigenlijk gaat het best wel soepel. We luisteren eindeloos naar de podcast ‘Echt gebeurd’, allemaal korte waargebeurde verhalen die mensen zelf vertellen. Erg leuk. We proberen ook nog een hoorspel van Parelradio (ook een podcast), maar die vinden we saai en de stemmen lijken teveel op elkaar, waardoor het een beetje een warrig geheel wordt. We nemen een grotere pauze in Fruita. We zijn hier inmiddels al vaak geweest! Even langs de Starbucks en daarna raken we nog in gesprek met een oudere man in het bezoekerscentrum over Colorado. Ik denk dat wij inmiddels hier ook prima zouden kunnen staan. Ik geloof dat we hem een beetje verbaasden dat we zoveel al hadden gezien! Wij verbazen ons weer over het verschil tussen Colorado en Utah. Utah is zooo droog en dor, pas als we onder Salt Lake City weer omhoog rijden wordt het een beetje groener, maar niet te vergelijken met een groot deel van Colorado. Het is wel heel mooi weer met z’n enorme rotsformaties. Die zie je nergens anders.

Rond half zeven ‘s avonds komen we aan in Cedar City. Hier nu twee dagen alles opruimen en inpakken. Een beetje onderhoud aan aan de camper van binnen en buiten (likje verf, los behang vastplakken, rubbers van de slides inspuiten, de opbergruimte onder de camper opruimen enz.) en dan kan ie weer in de opslag! Wij hebben dan nog een volle dag en twee nachtjes op de Strip in Las Vegas. Zal wel even schakelen zijn, maar ook wel erg leuk! En dan vliegen we vrijdag terug naar Nederland.