The day has come! De mannen gaan de Whole Enchilada trail rijden. Starten in de La Sal Mountains op 3300 meter, om uiteindelijk vlakbij Moab te eindigen op 1200 meter. Het is een ‘epic trail’ die veel mountainbikers willen rijden, maar waar je zeker een dag voor uit moet trekken, want ook ervaren mtb-ers zijn er rustig een uur of zes mee bezig. De meeste mensen nemen een shuttle bus vanuit het dorp, maar ik besluit dat ik het wel leuk vind om ze naar de top te rijden. Ik ben nog nooit in de La Sal bergen geweest en heb er al veel goede dingen over gehoord. Het is een heel ander klimaat daarboven en ik heb verhalen gehoord over groene bergweides, stromende beekjes, dennenbomen en ‘the works’. Het lijkt me eigenlijk wel leuk om daar ook een stukje te fietsen dus als om zeven uur de wekker gaat, hijs ik mezelf ook in fietskleding. Veel laagjes want heel warm zal het er niet zijn. We rijden hier om 8 uur weg en zijn rond kwart voor tien bij de ‘trailhead’. Terwijl we omhoog klimmen zien we de op de display van de auto de temperatuur dalen. Ik ben totaal niet onder de indruk van de omgeving. Het is dor, dof en een tikkeltje naargeestig. We rijden door een berkenbos, maar ze zijn hun mooie gele bladeren al kwijt en staan er wat verloren bij.
Boven bij de start van de trail ligt er sneeuw en is het -5 graden! Later hoor ik dat de slangetjes van de camelbags (waterrugzak) het eerste 2 uur helemaal bevroren waren en ze dus niet konden drinken. De trail begint met een klim van ongeveer 250 meter. Dat klinkt weinig, maar is toch meer klimwerk dan je denkt. Ik hoor later dat de handen van Sander zó koud waren dat de andere mannen zijn handen warm moesten wrijven om er weer wat gevoel in te krijgen.
Nadat ik een groepsfoto van hen heb gemaakt en ze tussen de bomen verdwijnen, stap ik snel weer in de auto en met de stoelverwarming op hoog rij ik weer naar beneden. De uitzichten zijn prachtig! De La Sal bergen rijzen boven de rest van het landschap uit en je kunt ongelooflijk ver kijken. Een dik uur later ben ik terug in het dorp. Ik doe wat boodschappen voor het avondeten (had beloofd een curry te maken voor de fietsers) en zoek daarna wat internet op voor wat werkdingen en om mijn blog online te zetten. Net op het moment dat ik op het punt sta om weer in de auto te stappen en zelf een rondje te gaan fietsen, krijg ik een telefoontje van Thom. Hij zegt meteen dat er niks ergs is gebeurd, maar dat zijn achtervering kapot is gegaan en dat hij over de weg terugkomt gefietst naar het dorp. Gelukkig ben ik er nog! Ik rij naar Milt (de burger tent onderaan de weg waar hij naar beneden komt) om hem op te wachten. Hij is wel een beetje teleurgesteld, maar gelukkig heeft hij het laatste stuk al een paar keer gereden.
We brengen de fiets langs de fietsenmaker en bij camper chillen we tot de rest er weer is. Net als ik denk dat ze nu toch wel een beetje terug zouden moeten zijn, komen ze super enthousiast de camping weer opgereden. Ook al zijn er wel een paar crashes gemaakt, ze zijn gelukkig nog allemaal heel!
