14 augustus: Road Tripje

Eigenlijk is het plan om vandaag een off road campingtripje te maken, maar we besluiten om een dagje te rommelen rondom te camper. Dan rond een uur of twee hebben we toch wel zin in wat actie en stel ik voor om naar de John Javie Historic Ranch te rijden, hier 50 minuten vandaan. Het is een ranch en trading post gebouwd rond 1880 en in de jaren zeventig van de vorige eeuw gekocht door Bureau Land Management die de gebouwen heeft gerestaureerd en terrein heeft opengesteld voor publiek.

We rijden eerst even langs de viswinkel. We hebben de hengels bij ons, want de ranch ligt naast de Green River en daar schijn je goed naar forel te kunnen vissen. Onze hengels blijken prima te zijn, alleen raden ze ons aan om iets ander nep-aas te gebruiken. Misschien een verkooptruc, maar we zijn zulke beginners dan we netjes doen wat er gezegd wordt! We kopen twee visvergunningen voor drie dagen en er wordt ons op het hart gedrukt dat als we in de Green River gaan vissen, we 2 vissen onder de 15” (ongeveer mijn onderarm) en 1 vis van boven de 22” mogen houden. Alles er tussenin moet terug gegooid worden om zoveel mogelijk vissen uit te laten groeien tot grote trophy vissen. Er schijnt een flinke boete uitgedeeld te worden aan iedereen die zich niet aan de regels houdt.

Als we de weg inslaan naar de ranch (nog zo’n 36km rijden), rijden we door een enorm wijds landschap en vragen ons af waarom hier een geasfalteerde weg ligt. Behalve naar het drie-statenpunt (Wyoming, Utah en Colorado), lijkt het niet ergens naar toe te gaan. Dan zien we onderweg ongeveer om de kilometer een klein setup-je staan, het lijkt op olie- of gaswinning. We vermoeden het laatste omdat we ook bordjes zien dat er gasleidingen langs de weg lopen. Dan is zo’n weg wel logisch. Als we bij de ranch uitkomen, zitten we echt in de middle of nowhere, ongelooflijk dat hier iemand besloten heeft om zijn bestaan op te gaan bouwen! Helaas zijn er geen rangers aanwezig voor een rondleiding en zijn er een paar gebouwen dicht. We zijn ook een beetje laat, maar hadden speciaal nog even gebeld tot hoe laat ze open zijn. Maar goed, we zijn de enige en ik kan me voorstellen dat ze eerder zijn weggegaan als het zo uitgestorven is. Toch kunnen we best een aardig idee krijgen van hoe ze hier hebben geleefd. Overal staan bordjes met informatie en je kunt ook een folder pakken waar de geschiedenis van John Jarvie in staat.

Hij was een Schot die zich rond 1880 settelt langs de Green River. Hij kiest deze plek omdat er een makkelijke rivier oversteek vlakbij is en hij verwacht handel te kunnen drijven met reizigers en Indianen. Hij trouwt en krijgt vier jongens. Als de jongste 8 is, sterft zijn vrouw aan TB en voedt hij de jongens zelf op. Op zijn terrein heeft hij een winkel, een trading post, een postkantoor en hij runt een rivier veerboot. Hij is goed opgeleid, houdt heel erg van lezen en muziek maken. De omgeving is in trek bij outlaws die gezocht worden door justitie en hij ontmoet onder andere Butch Cassidy en de Sundance Kid. In 1909 wordt hij beroofd, vermoord en zijn winkel leeg gehaald door twee arbeiders uit een ‘nabijgelegen’ dorp (toendertijd waarschijnlijk op 2 of 3 dagen rijden afstand). Zijn zonen nemen het bedrijf over, maar hun interesse gaat er niet echt naar uit, waardoor het nooit meer zo goed draait als daarvoor.

Het is leuk om te zien en na een rondje over het terrein hoppen we weer in de auto en rijden een stukje terug naar de brug over de rivier. We zien twee mannen vissen vanaf twee rotsen in de rivier, maar als zij weggaan, vind ik het toch te eng om daar over de brug te klimmen. Het water is niet diep, maar stroomt wel snel! In plaats daarvan vinden we een plekje langs de oever en doen we een poging. Helaas, de vissen hebben geen zin om te happen. We besluiten om terug te rijden en even te gaan kijken bij de Antelope Flats, was een vistip van de winkel en ligt op de terugweg naar de camping. We rijden echt een prachtige gebied in met een waanzinnig uitzicht op het stuwmeer. We zien een bijna lege camping liggen vlakbij het water en besluiten om hier naar toe te verkassen voor twee nachten. We hebben twee nieuwe dakramen besteld en die komen aan bij het postkantoor hier, dus we moeten nog even in de buurt blijven. Het water is prachtig helder en vlak, we doen nog een vispoging, maar ik denk dat we nog iets niet goed doen, want ze happen hier ook niet!

15 augustus: terwijl ik dit schrijf, zitten we op de nieuwe camping. Het is nog steeds heel rustig en we hebben een mooie plek met uitzicht op het meer. Elke plek heeft een picknick tafel met een afdakje. Dat is niet alleen tegen de zon, maar het schijnt hier ook flink te kunnen waaien en dan kan je daar een beetje schuilen. Vandaag is het heel rustig weer, we kunnen wel een zuchtje wind gebruiken! We zwemmen na de lunch om lekker even af te koelen en ik vind ook nog een paar interessante stenen! PS. Inmiddels hebben we de dakramen binnen!