11 juli: Heber city

Poeh, ik ben snotverkouden…dat is lang geleden! Gelukkig geen koorts en nu ik dit schrijf aan het eind van de dag gaat het gelukkig alweer wat beter. Weer niet zo goed geslapen dus en een heel klein beetje knorrig wanneer Thom me om zes uur wakker maakt, omdat het alarm bij ons huis op Curacao afgaat (via de mobiel krijgen wij een melding). Hij wist niet dat Jenny, onze hulp, bezig was en waarschijnlijk heeft ze per ongeluk het alarm geactiveerd via een afstandbediening (lijkt erg op die van de poort voor de auto). Hij draait zich zo om en slaapt weer in, maar ik ben na twee keer een vraag té wakker om verder te slapen! Gelukkig slaap hij niet nog eindeloos door (erg hè, maar das gewoon een beetje irritant!) ?.

We rijden rond een uur of 9 weg, laatste stuk van onze road trip! Op naar Salt Lake City. We denken dat het een beetje saai zal worden, maar niks is minder waar! Het landschap is mooi en verrassend. Zo komen we langs een Casino town in de middle of nowhere tegen de grens met Utah. Er staan hier wel een stuk of zes grote hotels/casinos. We tanken hier en zijn wederom verbaasd over deze industrie. Gisteren waren we even zo’n casino in geweest, omdat Thom zin had in een Starbucks koffie en zoals je in de vorige post kon zien, was die in het Casino. Daar zitten zo ongelooflijk veel mensen in hun eentje achter een gokapparaaat en het zoooo zonde van hun geld!

Dit Casino stadje ligt bovenop een berg en als we er weer wegrijden, zien we een prachtig uitgestrekt landschap van zoutpannen en -vlaktes! Vandaar die naam..Salt Lake City…tot nu toe nooit gedacht dat er ook echt zoutvlaktes zouden zijn! Het is een opgedroogd meer dat 15000 jaar geleden nog zo groot was, dat het 1/3 van Utah besloeg! Het lijkt wel alsof we door een sneeuwlandschap rijden, maar het is ook een beetje hypnotiserend, want in de verte is het net alsof het zout en de weg vol water liggen, maar dat is een fata morgana. Gelukkig hebben we genoeg water bij ons! ?

Op een gegeven moment zien we iets van de weg een soort klein fabriekje in de middle of nowhere staan. Je ziet langs deze route echt heel mijnen, maar we zien hier geen afgraving. Thom googled de afslag en wat blijkt, we rijden door een gebied van 100 vierkant mijl (!) dat toegewezen is om zwaar chemisch afval te verbranden! En dit is zo’n fabriekje. Hij weet ook nog te vertellen dat ze al een paar keer op de vingers zijn getikt omdat ze de regels hadden overtreden….Ik ben geneigd mijn adem een beetje in te houden terwijl we verder rijden!

Rond een uur of één slaan we af en rijden we een dorpje in met wat eettentjes. Na het Casino stadje, is het de eerste keer in 2 uur dat Tripadvisor een advies heeft voor een restaurant ‘near me’, tot dan was er gewoon helemaal niks! Het centrum van het dorp bestaat uit een main street (rechte weg dwars door het dorp) en dat is altijd ideaal: meestal een 4 baans weg en twee ruime stroken extra waar je kunt parkeren. Meer dan genoeg ruimte dus voor ons! We eten een burgertje bij The American Burger waar ze zowaar een vega variant hebben en er staat ook nog voetbal op! Laatste stukje Engeland – Kroatie. Na de lunch rijden we naar een RV Wash aan de rand van Salt Lake City, we waren zo in ons nopjes met de schone camper, maar na drie dagen Nevada woestijn en heel fijn wit stofzand, is ie weer hartstikke vies! Dus maar weer even door de wasstraat, zelfde concept dus weer een hele lading mannen met hoge druk reinigers en weer staan we binnen 10 minuten schoon buiten!

Het laatste stuk naar Heber City is ook weer zo anders dan de woestijn waar we de afgelopen dagen doorheen zijn gereden, nu zijn we weer omringt door dennenbossen en moeten we hoog in de bergen een pas over, waardoor de temperatuur plotseling onder de 20 graden zakt! Dat is ook een welkome afwisseling! Als we aankomen op de camping regent het pijpenstelen, heerlijk! Het is een prachtig ruim opgezet RV park en we hebben een fijne plek. Hier zullen Anouk en Michel zometeen beginnen met hun vakantie! En hier zullen wij begin september ook mijn ouders treffen, die dan beginnen aan hun roadtrip van 3 (!) maanden! Ze hebben hier ook een storage optie en het zou zomaar kunnen dat we hier ook de camper en truck gaan opslaan als mijn ouders weer terugvliegen…dat zou wel heel makkelijk voor hen zijn!