5 februari: Ja! We zeilen!

Ik slaap nog steeds vrij licht en droom een beetje vreemd, maar gelukkig is Steve of een droomvariant van Steve (Kwetterende eend bv) niet meer van de partij! Gisteren hadden we een prima dag en de boot voelt goed aan: ‘We’re in control’. We rommelen wat vanmorgen, ontbijten en rond een uur of tien gaan we op pad. Er staat een vriendelijk windje en we besluiten richting het eiland Jost van Dyke te varen. Vernoemt naar de 17e eeuwse Nederlander ondernemer en piraat Joost van Dyk volgens geruchten, maar nooit bevestigd. Hij zou zich hier gevestigd hebben en op Tortola (een groot eiland hier vlakbij) een fort hebben gebouwd om zich te beschermen tegen de Spanjaarden.

Het hijsen van de zeilen gaat perfect, nu we de knop hebben gevonden van de elektrische lier, gaat het een stuk sneller. We zeilen een stuk op de automatische piloot en kunnen de boot op die manier ook zo een paar graden laten oploeven of afvallen. Super makkelijk, maar halverwege neemt Thom het roer weer over, veel te leuk om zelf te varen! We zijn binnen no time vlakbij Jost van Dyk (het ligt hier allemaal heel dicht bij elkaar) en we besluiten nog een stukje verder te zeilen, dus kruisen we tegen de wind in op. Rond twaalf uur zijn we ter hoogte van een paar schattige baaitjes waar we een bal pakken om te lunchen. Het is heel sneu om te zien hoeveel hier verwoest is, waar hier normaal drie (vast schattige) beach barretjes staan, zie je nu allemaal maar ruïnes. Ze zijn wel druk bezig om alles weer op te bouwen, maar het gaat vast nog zeker 2 a 3 jaar duren voordat ze hier alles weer op de rit hebben. Het voordeel van de oorkaan is dat het nu heel rustig is, je hoeft niet bang te zijn dat alle ballen in een baai bezet zijn, waar we lunchen ligt zelfs helemaal niemand (stuk of 10 ballen), maar een groot nadeel is dat de charme van dit gebied, nu best wel ver te zoeken is. We hebben echt met de mensen te doen want deze voor- en nadelen die ik hier noem zijn niet goed voor de lokale economie. En met het veranderende klimaat, is het te hopen dat ze niet snel weer getroffen zullen worden.

Na de lunch even zwemmen en daarna varen we op het fok met de wind in de rug naar Great Harbor, waar we moeten inchecken bij de immigratie. We zijn nu de grens over gegaan van de USVI naar de BVI en dus moet je langs de douane. Het verhuur bedrijf heeft ons al het papierwerk al gegeven en drukt ons op het hart om te zorgen dat we onszelf ook meteen weer uitchecken, hierdoor hoeven we niet nog een keer langs te gaan, maar moeten we voor een bepaalde datum weer zijn vertrokken en weer in de USVI zijn. Met het bijbootje varen we naar een klein steigertje waar een man vis aan het schoonmaken is. Ik zou dolgraag vis willen kopen, maar we zijn gewaarschuwd dat de meeste vissen hier een tropische ziekte hebben en dat je eigenlijk alleen maar tonijn kunt eten. Echt jammer! Grote Fregat vogels vliegen laag over om een stukje vis mee te pakken, het is een spektaculair gezicht! We lopen nog even langs het strand. Er staan alweer wat kleine barretjes en restaurantjes, maar er is nog een boel kapot. Het schattige kerkje heeft geen dak meer en we zien dat er een geïmproviseerde kerkinrichting is opgezet onder een afdak. Her en der zien we zelfs tenten staan.

Als we terug zijn bij de boot, komt er een heel donkere lucht onze kant op en voor we het weten zitten we onder het afdak buiten, terwijl de regen gezellig op het dak tikt! Thom is nu, terwijl ik aan het schrijven ben, nog even een rondje aan het suppen. Even een workout op het water! Je beweegt niet veel als je op een boot zit. Ik zal morgen ook weer eens even wat jumping jacks doen 🙂