Het Olympic National Park waar we hier bij in de buurt staan, beslaat naast een enorm stuk van het binnenland, ook een groot deel van de kust. Het is een park met regenwoudachtige bossen en deze zie je ook aan het strand. Doordat het hier zoveel regent, krijgt het zout niet de kans om heel ver op te trekken en kunnen de bomen overleven zo dichtbij zee. Waarschijnlijk dat je daarom ook wel een rij omgevallen en dode bomen ziet tussen strand en bos, vlak langs het strand is de grond blijkbaar toch te zout.

We vertrekken vanmorgen rond een uur of tien naar het strand om te wandelen en de zon schijnt! Je kunt hier heel mooi lopen, maar dan moet je wel het getij in de gaten houden, want als het vloed is, verdwijnt bijna het hele strand en is een groot deel ontoegankelijk. We zien vrij veel mensen lopen met grote rugzakken op vol kampeerspullen en langs het strand zie je tussen de omgevallen boven best wel veel tentjes staan. Super leuk om zo langs zee te kunnen kamperen! Ze lopen waarschijnlijk met eb naar hun kampeerplek en als het dan vloed is, ben je bijna helemaal geïsoleerd, dat is vast een apart gevoel. Je moet wel maatregelen tegen beren nemen: eten hoog ophangen in een bear proof container en een bus met bear spray is vast ook geen overbodige luxe.

We hadden niet veel later aan moeten komen, want de parkeerplaats bij het strand is al bijna helemaal vol! We kunnen er nog net bij. Het strand is bij eb heel breed, dus je hebt niet het gevoel dat het heel druk is. We wandelen naar tide pools, een dik half uur lopen. Erg leuk, je ziet heel veel leven onder water. Mooie anemonen, dikke zeesterren en een soort roze aanzetting op de rotsen. Heel apart. Het is echt een mooi ruig strand en Noor en ik vinden ook best veel mooie steentjes.

‘s Middags gaat de fam het dorp in om boodschappen te doen en een was te draaien. Thom en ik blijven op de camping en doen wat research naar wat we willen gaan doen als onze reisvriendjes weer terug vliegen. We hebben dan nog een dikke drie weken de tijd. Het ziet er naar uit dat we in Oregon blijven, in de buurt van Portland en dan omlaag rijden naar Sacramento waar we de camper weer zullen stallen.

Rond een uur of vier staan we met zijn allen weer aan het water. Helaas willen ze niet happen, alleen een piepklein visje aan mijn lijn die na een minuutje al los komt. Toch geinig om even de pull  te voelen aan je lijn. Geen verse zalm of forel dus bij de risotto die Peter nu staat te koken 😀