17 november: Laatste dagen

Foto: Mijn handen hebben wel wat te verduren gehad, na dagen slijpen en polijsten, maar het resultaat mag er zijn 😀

Ook al is twee weken voor de meeste mensen de duur van een vakantie, voor ons voelt de tijd die we nog hebben als laatste dagen. Nog een kleine twee weken en dan vliegen we hier weg. We zijn nog niet eens vertrokken en we missen ons ‘kleine’ huisje op wielen nu al.

Overmorgen vertrekken we hier uit Quartzsite, dus ik heb morgen nog één dag om te slijpen en te polijsten. Gisteren een erg leuke dag gehad in de zilversmid werkruimte. Voordat je hier zelfstandig mag werken, moet je een aantal oriëntaties door, eerst een algemene, daarna leer je een ring maken en tot slot een hanger. Ik begon de ochtend met de ring, met mij waren er nog twee die zich hadden opgegeven voor de les. De fijne motoriek die ik ontwikkeld heb voor mijn werk, komt nu enorm van pas, in combinatie met de uitstekende instructies, had ik aan het eind van de ochtend een hartstikke leuke ring klaar. Dit smaakte naar meer en aangezien Joe, de zeventigjarige instructeur, die vroeger lange afstandsraketten bouwde (!), er die middag weer was, kon ik gewoon in één keer door. Ik had natuurlijk al een aantal stenen geslepen, dus kon ik er eentje gebruiken voor de hanger. Hetzelfde principe als de ring. Joe had een aantal super goede tips en ook al hadden anderen in de werkruimte al veel ervaring, toch ontstond er telkens een klein groepje toehoorders. Ik moest mijn best doen om me niet op de vingers gekeken te voelen :-). Het is zo geweldig hoe iedereen hier zijn kennis gratis deelt, ik kan er niet over uit. Voel me schuldig dat ik na twee weken het opgezogen te hebben, weer vertrek zonder wederdienst. Mochten we hier ooit weer terugkomen, dan ga ik zeker proberen een stukje tijd terug te geven.

Het is ook zo grappig hoe ik een vreemde eend in de bijt ben: én Nederlandse én nog niet met pensioen. De meeste mensen die ik heb ontmoet, zijn wel heel nieuwsgierig natuurlijk hoe dat nou zit. Als ik ‘s ochtends aankom, hoor ik van verschillende kanten ‘Hey kid, how you doin?’; het alweer een tijdje geleden dat ik de ‘kid’ was in het gezelschap :-). Elke dag krijg ik van alles toegestopt: stukjes koper, jade, porselein jasper, serpetine en zelfs een stukje versteende dinosaurus poep! Haha, dat heb ik zometeen glimmend om mijn nek hangen. Ik verkneukel me nu al op de reacties als mensen vragen wat voor steen het is :-D.

Al die stenen: de camper wordt er niet lichter op! We gaan ‘m over een paar dagen laten wegen bij een weegstation hier zo’n anderhalf uur vandaan. Is speciaal ingericht voor rv’s en op weg naar Albuquerque, onze eindbestemming. We verwachten eigenlijk dat we onze wagen te vol geladen hebben, maar hopen dat het allemaal wel mee valt. We gaan het zien, kijken hoeveel stenen ik overboord moet gooien :-D.

Morgen dus nog een dagje hier. Ook al schijnt de zon volop, de deuren van de werkruimtes op de club en trouwens ook van de camper blijven dicht, want het is koel en winderig. Gisteren waaide het zo hard, dat er een soort zandstorm buiten het dorp woedde. De bergen die je normaal overal in de verte ziet, gingen schuil achter een wat groezelig uitziende mist. Ik denk dat als we buiten het dorp aan het boondocken waren geweest, alles onder een flinke laag stof had gezeten! De lucht is hier sowieso enorm droog iets dat je goed merkt aan je lijf: je neus, haren, lijf, alles is droog en zodra het wat kouder wordt, ben je zo statisch geladen, dat de vonken er vanaf springen. Je kan nog zoveel conditioner gebruiken en crème smeren, het helpt weinig. I love the desert, maar die droge lucht…die zal ik niet missen!

Helemaal links de dinosaurus poep, daarnaast een aantal stenen die ik aan het slijpen ben en dan een berg met allemaal plakken, klein en groot 🙂

Mijn workstation met alle losse onderdelen.

Mijn eerste ring! Helaas niet met een eigen geslepen steen, die was namelijk in één van de laatste fases van het slijpen, de dag er voor, kapot gegaan 🙁

Mijn hanger!

Heel lief briefje van Thijs! Mijn neefje xxxx