9 maart: Dockweiler State Park LA

Ik zit binnen aan tafel en aan de linkerkant zie ik door het raam de pijpen van de waterzuiveringsplant en door de deuropening een hoge zandwal. Om de paar minuten komt er een vliegtuig over, want achter ons ligt LAX, hét internationale vliegveld van LA. Niet de meest inspirerende en pittoreske omgeving zou je denken, maar toch vinden we dit rv park een pareltje midden in de drukte van Los Angeles. LA is een wijds begrip trouwens, want deze enorme metropool van verschillende steden, is de één na grootste metropool van de VS met 18 miljoen inwoners.

Wij staan direct aan het strand, in het Dockweiler State (beach) Park tussen Manhattan Beach en Venice Beach in. Er loopt hier over het strand ongeveer 26 mijl aan fietspad, waar veel gebruik van wordt gemaakt (niet alleen door fietsers, maar ook wandelaars, hardlopers, skaters enz). Bijzonder van dit strand is, dat het het enige strand is waar je nog een vuurtje mag stoken op het strand. Ik had daar een ‘kuil in de grond’ voorstelling bij, maar het is op zijn Amerikaans goed georganiseerd met speciale fire pits en bij elke pit een grote prullenbak :-). Ook prima! De zandwal waar wij nog een week tegenaan kijken (wisten we trouwens van te voren) is om in de winter te voorkomen dat bij hoogwater het water de camping op spoelt en alle elektriciteitspalen vernielt. Volgens de receptioniste wordt hij volgende week weggehaald. Wij vinden het niet zo’n punt, want Bickel is al stiekem achter de wal, uit het zicht, lekker wezen zwemmen. Iets dat hier in LA absoluut niet mag, in de wijde omtrek geen hondenstrand te vinden. Omdat we hier natuurlijk niet bekend zijn, is het moeilijk in te schatten of dit heel strikt wordt nageleefd, maar toen Thom aan het water was, zag hij nog iemand anders lopen met twee honden aan de lijn, dus we (eerder hij) willen het wel riskeren (vroeg in de ochtend en eind van de dag).

De reis hier naar toe ging prima. Het laatste stuk was wel ‘hair raising’, vooral voor mij als bijrijder! Heb je wel eens op de ring om Amsterdam gereden (A10)? Daar wordt redelijk assertief gereden, die assertiviteit maal 4, is hoe hier gereden wordt. Ik heb dat niet snel, maar ik was blij toen we de highway weer af mochten!

Heel apart trouwens om te zien hoe het landschap in 4 uur verandert van super droog naar waanzinnig groen. Plotseling realiseerden we ons, dat we al 2 maanden in de woestijn vertoeven en al dat groen is wel heel verfrissend (we vergeten even al het zand waar we nu tegenaan kijken haha)! We hadden voor 10 dagen geboekt, maar hebben daar meteen 14 van gemaakt, want we gaan ons hier vast wel vermaken.

In het midden zie je onze 5th wheel en truck staan

Ons ‘tuintje’ achter de camper

Nog een leuk detail: we reden vanmiddag naar de supermarkt en kwamen toen door Manhattan beach heen, echt een super leuk ‘dorpje’ direct aan het strand, met schattige straatjes, eclectisch door de miss match aan huizen die er staan. De sfeer sprak tot de verbeelding en thuis keek ik even op een site van een makelaar, wat die huisjes nou al kosten: mijn hemel, ik had wel verwacht dat het niet goedkoop zou zijn, maar je moet zeker 3 miljoen neertellen voor een leuk stulpje en voor 1,5 krijg je een opknappertje met 1 slaapkamer en 1 badkamer!…we kijken nog even verder 😀

Een Manhattan beach straatje

Vanmorgen vroeg op en dus werden we getrakteerd op een mooie zonsopgang.