26 jan: fiets

We rijden door een landschap waar grijze en terracotta kleurige heuvels elkaar afwisselen, er groeit niet veel meer dan tumble weed: dorre bosjes die als ze loskomen van de grond op de wind door het landschap rollen. We volgen de Colorado river naar Lake Havasu City. De rivier heeft totaal geen impact op het landschap, de grond is blijkbaar zo ondoorlatend hard en droog dat er langs de waterkant helemaal niks groen is. Alles dat je ziet aan bomen en palmen, is duidelijk aangeplant en wordt bewaterd. Het is bewolkt en af en toe regent het. Een prima dag om naar dit stadje te rijden, hier 30 km verderop, waar Thom’s fiets klaar staat om afgehaald te worden.

Gisteren waren we helemaal gevloerd (vandaag eigenlijk nog steeds). Poeh wat hebben we een boel moeten regelen; als sinds half november hebben we lange ToDo lijsten, die hier nog even aan hielden, tel daar alle nieuwe indrukken, het continue gebabbel in het Engels bij op en je hebt het recept voor een lege batterij. Nu hoeft er niet veel meer en kan de ontspanning zijn intrede doen, maar mijn hoofd staat nog in een andere versnelling! Dus bij deze ‘note to self’: relax 🙂

Bickel helemaal happy in het water op zoek naar stenen

Lekker rollen in het zand!

Over versnelling gesproken, gisteren waren hier bij de boothelling een stel mannen bezig met een super mooi speedbootje. We gingen kijken en raakten aan de praat. Het bleek een bootje uit de jaren zeventig te zijn, tip top in de verf en met een motor waarmee 180km kan worden gehaald op het water. Ze vertelden dat deze boot hooguit 4 a 5 uur per jaar op het water is en daar heel wat klus-uren tegenover staan. Een aantal van hen kwamen uit California en de anderen uit Lake Havasu City. Een grappig detail is dat de Colorado rivier hier de grens vormt tussen Arizona en California en omdat hier ook de tijdslijn loopt, is het aan de andere kant van de rivier een uur vroeger. Eén van die mannen vertelde dat hij hierdoor ‘sochtends om 7 uur van huis gaat en om 7 uur op zijn werk is, maar daarentegen ‘s middags om 4 uur van zijn werk terugrijdt en dan pas om 6 uur thuis is. Alsof je elke dag een uur ontnomen wordt!

Duur speedbootje

Op weg dus naar de nieuwe fiets van Thom. Onderweg zien we allemaal campers in de natuur staan. Allemaal boondockers. Boondocken is de term die ze hier gebruiken voor kamperen in de vrije natuur op ‘public land’. Deze stukken grond worden meestal beheerd door het Bureau of Land Management (BLM) en zij staan het vrij kamperen toe, sterker nog: het wordt zelfs gestimuleerd. De regels zijn over het algemeen vrij simpel: zelfvoorzienend zijn, geen afval achter laten of water dumpen en niet langer dan 14 dagen blijven staan. Deze duur kan nog wat wisselen per regio. Bijna elke stad heeft een office waar je informatie kan inwinnen en er is zelfs een app waarop alles in kaart is gebracht. Om te boondocken moet je water en elektriciteit bij je hebben, de meeste campers hebben voor dat laatste een generator aan boord, maar steeds meer mensen stappen over op zonne-energie. Wij hebben 3 panelen gekocht voor op het dak en een systeem waardoor je deze ook nog kunt kantelen. Het ligt nu nog allemaal in de buik van de camper, maar als we het geïnstalleerd hebben, kunnen we het boondocken ook gaan uitproberen. Veel mensen hebben ons al gevraagd of het niet gevaarlijk is, maar dat schijnt niet zo te zijn; tegenargumenten redeneren dat het is een stuk makkelijk om in te breken in een dichtbevolkte buurt, dan om ergens in de middle of nowhere mensen te overvallen. Een hond bij je hebben, helpt natuurlijk om vreemde figuren op afstand te houden, maar in alle blogs die we hebben gelezen, heeft nog nooit iemand iets vervelends meegemaakt. Hoogstens de vreemde eigenschap van mensen om een paar meter bij je vandaan te gaan staan, terwijl er de wijde omtrek zeeën van ruimte is. Wij hebben het op campings ook wel meegemaakt en nooit begrepen!

Thomas is helemaal happy met zijn fiets. Voor de kenners: het is een Specialized Enduro, 650b banden, dubbele suspension, aluminium frame, 1 blad voor, 11 achter, geen brain.  Een enorme vooruitgang op de vorige! Verder twee vliegen in één klap want zowel mijn SUP als fiets staan nu nog daar, konden allebei door hen worden gerepareerd (een fietsenwinkel en SUP verhuur in 1, super handig!).

Lake Havasu City is een grappig stadje. Het is omringt door woestijn en ligt aan de Colorado rivier. In de jaren 60 heeft het stadje de oude London Bridge gekocht van Engeland en steen voor steen hier weer opgebouwd. ‘Rare jongens die Amerikanen!’ haha. Voordat we terugreden, in een geinig koffie tentje een sandwich gegeten en wifi gebruikt om de laatste aflevering van Boer Zoekt Vrouw te downloaden! Die gaan we vanavond lekker kijken!

Vuurtje stoken en marshmellows smelten!

Bickel druk bezig met konijntjes in de bosjes 🙂