Gisteren hebben we in de auto een afvinklijstje gemaakt voor vandaag en morgen. Morgen gaat de camper weer in de stalling en er moet best wel veel gebeuren, maar geen grote dingen gelukkig. Een checklist om zeker te zijn dat we niks vergeten.
Bovenaan de lijst staat dat we vandaag gaan wassen op de camping. Alle kleren, handdoeken en beddengoed. We gebruiken het dan nog één nacht. Rond 12 uur, als we moeten uitchecken, is alles schoon en opgevouwen.
Deze camping heeft trouwens het beste sanitair dat ik ooit gezien heb! Allemaal aparte badkamers, met een wastafel, toilet en douche. Iedereen is gisterenavond al gaan douchen, maar ik had geen zin, maar ik moet vanmorgen natuurlijk deze ‘spa ervaring’ nog even meemaken!
We rijden naar de meteor krater. Ik ben heel benieuwd. Heb express niet op Google Maps gekeken, wil me laten verrassen. De eerste verrassing is de entreeprijs, met 25 dollar per persoon, is die vrij fors. Maar ja, we zijn nu hier, dus dan oké, doe maar vier kaartjes. Er is ook een theater met een film. Daar hou ik altijd van, vaak zijn die films heel informatief en interessant. We moesten even geduld hebben, want er ging iets mis met het geluid. Dan maar eerst de krater bekijken (zonder context). Het is opvallend groot, later lezen we 1.6 km in diameter. We kunnen kilometers ver kijken, want in de wijde omgeving is er verder helemaal niks en het landschap zo plat als een dubbeltje. Wel hoog, zo’n 2000 meter. Tja, verder is er natuurlijk niet veel te zien, dus na 10 minuten kijken, lopen we weer naar binnen, want de film begint weer op het hele uur. Nou…ik denk dat ik nog nooit zo’n inhoudsloze film heb gezien…er werd eigenlijk niks uitgelegd, we kregen 6 keer dezelfde animatie, met een look&feel uit de jaren negentig van de vorige eeuw, te zien. Echt heel jammer. Bij de expositie verderop in het gebouw was ook nog een filmpje op een klein scherm en daarin werd 10x meer verteld dan hier. Heel raar! De expo was wel interessant, maar eerlijk gezegd had ik niet de concentratie om alles helemaal te lezen. Wel apart dat er heel lang een discussie was over hoe de krater was ontstaan. Het schijnt dat de meteor zelf verdampt na de inslag, zeker als het een grote is. De inslag heeft 50.000 jaar geleden plaats gevonden en uiteindelijk hebben onderzoekers toch nog fragmenten verderop in het landschap terug gevonden, waaruit blijkt dat het toch echt een meteor krater is en niet bijvoorbeeld van een vulkaan.
Na een uurtje houden we het voor gezien en stappen we weer in de auto. Ik heb een grappig lunch tentje gevonden, anderhalf uur verderop en dat zal onze eerste stop zijn. Maar als Ilse aan het rijden is en ik er naast zit, zie ik op een gegeven moment bordjes met ‘Wood fired Pizza’, dat is ook wel lekker! We besluiten het uit te checken en parkeren de camper bij een oud tankstation. Inderdaad een mobiele pizzaoven en een aantal pizza bakkers die druk bezig zijn. Ik merk aan Sue dat ze zich niet helemaal comfortabel voelt. Dit is ‘red-neck’ country! Allemaal ATV’s, mannen met lange baarden en iedereen in oversized grote sportshirts. We schuiven de slides uit om binnen te kunnen eten, want er staat een frisse wind en dan loop ik weer naar buiten om even op de pizza’s te wachten. Ik word meteen aangesproken door een stel, hij wil weten hoe de setup bevalt. Ze hebben nu een grote trailer, maar zouden wel wat kleiner willen gaan. Voorzichtig vraagt hij of mijn man rijdt en ik zeg meteen dat we op een girls trip zijn en we allemaal rijden. Zo grappig, hoe dat nog echt niet normaal is. Ze zijn heel aardig en we babbelen nog een beetje tot mijn pizza’s klaar zijn. Als zij wegrijden in hun ATV zwaaien ze. Ik vermoed wel dat het percentage Trump stemmers hier hoog is, maar misschien is dat mijn vooroordeel. We hebben geen spijt van deze stop, want de pizza’s zijn super lekker!
Zo’n 10 minuten verderop ligt het andere lunch tentje, gespecialiseerd in empanadas: hartig en zoet. We stoppen voor take-out. Het zal lekker zijn voor vanavond op de camping. Dan rijden we een half uur later Payson binnen. De omgeving is hier echt prachtig. De prairie hebben we achter ons gelaten en terwijl Ilse reed, zagen we eerst struikjes, dan boompjes, dan bomen en uiteindelijk rijden we nu door een prachtig bosrijke omgeving. We zijn hier 1,5 uur bij Phoenix vandaan, maar de temperatuur is met 22 graden heel wat aangenamer dan de 37 die het nu in de stad is! In Payson gaan we naar de Home Depot voor een nieuwe afsluiter voor onder het badkamer wastafeltje. Daar komt een enorme stank onder vandaan, iets sluit niet goed af en ik moet fuel stabilizer hebben voor de benzine tank, omdat de truck zometeen weer een paar maanden stil staat. Daarna naar de drogist voor oogdruppels voor Ric. Ze heeft de hele dag al last van haar oog en het wordt steeds pijnlijker. Gelukkig helpen de antihistamine druppels heel goed en zakt de pijn weg.
Nu snel door naar de camping. Op de andere weghelft is het super druk er staat een kilometerslange file, want het is dit weekend Memorial Weekend en dat is min of meer de start van het kampeerseizoen in de VS. Maandag is ook iedereen vrij. We komen vlak voor zonsondergang aan op een prachtig camping in het Usery Regional Park, dat vlakbij Phoenix ligt. Het bos is weer verdwenen en we zijn nu omringt door enorme cactussen in allerlei vormen en maten. We eten aan de picknick tafel onze super lekkere empanadas op met een tomaten-feta salade en dan ploffen we na een potje rummikub neer op de bank in de camper. We wilden graag nog een vuurtje stoken, maar een ‘fire ban’ gooit roet in het eten! Het is al te droog.