Ah, we moeten weer door! Op naar Salt Lake City. Eerst de fiets van Thom ophalen, dumpen en dan op pad. Ik haal nog twee Starbucks koffie en twee donuts bij de supermarkt en we zijn klaar om te gaan. Het is een kleine vier uur rijden, dus dat is prima te overzien. We tanken bij de t-splitsing met highway 70 bij zo’n grappig tankstation. Ik was alweer vergeten dat die daar zit. Die is helemaal gespecialiseerd in alles ‘Alien’. Als je daar binnenkomt, kijk je je ogen uit. Alien snoep, koekjes, chipjes, collectors items enz enz.

We smeren onderweg zelf even een broodje en dan weer verder. We willen graag kamperen in het Wasatch Mountain State Park, maar de camping is bolvol! Ze hebben nog één plekje voor ons, piepklein, maar we weten onszelf er in te proppen. Het is zo druk, omdat het voor de tijd van het jaar, nog erg mooi weer is. Over een week gaan hier de temperaturen flink omlaag, maar nu is het overdag nog 31 graden.

Dit park ligt net buiten het plaatsje Midway. We zijn ook al eens in Midway geweest met mijn ouders. Eind 19e eeuw zijn er een boel Zwitserse mornonen gesettled hier en dus als we het dorp binnenrijden, lezen we ‘Willkommen in Midway’! Ik zoek het oude postje op en vind er twee. Niet over het bezoekje dat we hier brachten met mijn ouders (zal een andere titel hebben!), maar eentje over een roadtripje naar Brighton dat hier vlakbij ligt, vanuit Salt Lake City in 2019 en de andere dat we met z’n tweeën hier een pizzaatje zijn gaan eten, vlak voor Anouk en Michel met de kinderen op pad zouden gaan met de camper. In die post schrijf ik dat er hier helemaal geen Zwitsers zich hebben gevestigd, maar dat het verzonnen is om een oogstfestival meer cache te geven! Ik weet niet waarom ik dat toen schreef, want nu vind ik toch op meerdere plekken de uitleg dat er wel degelijk Zwitserse families naar Midway zijn geëmigreerd en dat je tot vandaag de dag een aantal van die familienamen terugvindt hier in het dorp! Het was trouwens geen pretje in die tijd, want inheemse Amerikanen (die we vroeger Indianen noemden) waren niet blij met deze nieuwkomers en er werd onderling flink gevochten.

De volgende dag gaan we op zoek naar een leuk koffietentje. Volgens Google Maps zouden er best wel veel leuke plekjes moeten zijn, maar we komen van een koude kermis thuis! Ik weet dat ik in herhaling val, maar in deze regio zijn ze er niet goed in om gezellige terrasjes en leuke tentjes te creëren. Na drie pogingen eindigen we met hele dure koffie in wegwerpbekers en een hele droge wrap. Maar we laten ons niet uit het veld slaan en komen uiteindelijk nog op een grappig terrasje terecht van met carrot cake en chocolade taart met vanille ijs! Onze zoete trek wordt toch bevredigd haha!