We zijn zondag van Buena Vista naar Twin Lakes gereden. Een afstand van twee keer niks, maar grappig genoeg wel weer een hele nieuwe omgeving. Wij hebben vorig jaar ook aan dit prachtige meer gestaan. Soms vergeet je een beetje dat je in bijna heel Colorado heel hoog bent, hier zelfs op 2800m! Tot je weer plots buiten adem bent. Heel raar bijvoorbeeld als ik me hier omdraai in bed ‘s nachts. Dan adem ik normaliter door mijn neus en heb ik mijn mond dicht, maar nu heb ik dan niet genoeg adem haha!

We staan bij Twin Lakes op een veredelde parkeerplaats, stelt niet veel voor, maar het uitzicht is aan alle kanten prachtig. We installeren ons even en gaan dan al snel weer in de auto om even in Leadville boodschappen te doen. ‘s Avonds worden we getrakteerd om een waanzinnig mooie zonsondergang, ik weet niet of ik al eerder zoiets heb gezien, misschien in Arizona, in de woestijn, een paar keer. Alle kleuren rood, roze, geel en oranje door elkaar heen. Over kleuren gesproken, we schieten al op met onze diamond painting, vooral de laatste dagen dankzij Noor, zij kan heel gefocust en snel de kleine diamantjes plakken en op kleur sorteren.

Max is inmiddels onze vuurmaker, die draait zijn hand niet meer om voor een goed vuur. We eten kipspiesjes gemarineerd door Peet, vega kipjes, tzatziki saus, zoete aardappelsalade en naan brood van de BBQ. Heerlijk!

Als we de volgende dag wakker worden, is het weer prachtig zonnig. Wat hebben we een mazzel met het weer. Ook helemaal geen last van rookluchten en sinds er grote branden zijn in California, is dat een klein wondertje. Ook al is dat niet om de hoek, vorig jaar merkten we het hier wel. Alsof er de hele tijd een beetje mist hangt, alles wordt een beetje blauwig.

Thom en Peter hebben vandaag hun zinnen gezet op de beklimming van Mount Elbert, de hoogste berg van Colorado. We zien ‘m vanaf de camping liggen en er gaat een trail naar de top. Bovenop ben je op 4500 meter hoogte, dus 1700 meter klimmen. Dan zijn de elektrische fietsen geen overbodige luxe. Karin gaat met Max en Noor naar Leadville. Max moet wat dingen voor zijn opleiding doen en kruipt daar achter zijn laptop. Thom en ik moeten onderweg best wel vaak een middag wat werk verzetten en dus weten we bijna in elk plaatsje wel de beste plek voor goede wifi. Meestal zijn het leuke koffietentjes en is het geen straf om daar een paar uur te zitten. Karin en Noor vermaken zich wel met alle leuke winkeltjes en Leadville zit vol historische gebouwen. Ik blijf op de camping en moet ook een paar uur werken. Als je een tijdje slecht bereik hebt, dan stapelt zich een Todo lijstje op met dingen waar je internet voor nodig hebt en daar word ik dan wel een beetje onrustig van. Gelukkig is het bereik goed en krijg ik alles gedaan wat ik wilde doen.

Rond vier uur zijn Karin, Max en Noor weer terug op de camping, maar Thom en Peter zijn pas rond zeven uur terug. Terwijl ze om kwart voor één al bij de trailhead stonden. Het was een enorme uitdaging, ook door de hoogte, maar ze hebben het gehaald! Moe maar voldaan stappen ze uit de auto. Met de verrekijker kon ik ze op een gegeven moment zien. Thom appte me waar ze ongeveer stonden. Heel grappig, twee kleine gekleurde stipjes. Wat een helden, echt een bijzondere prestatie! Het laatste stuk moesten ze lopen (zelfs een stukje met de fiets op de nek!) en dat was wel om de paar stappen happen naar adem.