Een vriend van ons stuurt via Facebook een filmpje van dennenbomen vol sneeuw in het plaatsje Brighton, hier 45 minuten vandaan. Het ligt hoger in de bergen en is een populair ski-gebied. We zijn nieuwsgierig en besluiten om er een kijkje te gaan nemen. Vlakbij ligt ook nog een leuke wandeling naar watervallen en die plaatjes liegen er niet om!
Volgens de kaart moeten we via een ongeasfalteerde weg omhoog rijden of omrijden via Salt Lake City. Natuurlijk is het veel te leuk om off road te gaan, dus geen moeilijke keuze. We rijden naar de rand van Midway wat tegen Heber City aan ligt, maar het stuk off-road weg komt niet! De weg is duidelijk recent geasfalteerd en dus rijden we zonder wasboard of stofwolken omhoog. We passeren een aantal fietsers en hoe hoger we komen hoe meer respect we voor ze hebben. Mijn hemel wat een klim! Bovenop ligt inderdaad sneeuw, maar veel is het niet meer (inmiddels is het alweer 12 graden), toch wel leuk om er even met je voeten in staan, wetende dat je een week geleden nog zwetend met 38 graden rondliep op Curaçao!
De omgeving is prachtig, het doet ons denken aan de Alpen. Brighton is een voor Amerikaanse begrippen schattig dorpje. De ski kaart laat prachtige pistes zien met vier of vijf liften. Niet groot, maar wel heel veel afdalingen. We hadden gehoopt dat er een lift open zou zijn, zodat je naar de top kon, maar helaas zijn ze allemaal dicht.
In Frankrijk of Oostenrijk zou zo’n dorpje vol staan met cafeetjes en restaurantjes, maar dat kennen ze hier niet echt (maak daar maar van: echt niet! En wij snappen er HELEMAAL niks van, maar het is zo). Er is één ‘General Store’ waar buiten een jongen hamburgers aan het bakken is en je binnen een softijsje kan krijgen. We eten een vrij smakeloze vegaburger en rijden daarna naar de ‘trailhead’ van de wandeling. We zijn er bijna als ik plotseling zwaailichten op de weg zie en iets dichterbij blijken twee politiewagens de weg te versperren. Ik ben de eerste auto die moet stoppen, maar er is verder niks te zien. We wachten braaf en na een minuut ofzo horen we een helikopter aankomen. Voor we het weten land die (spectaculair) recht voor ons neus midden op de weg! We zijn natuurlijk heel nieuwsgierig wat de reden hiervoor is en zijn ook wel opgelucht als er niemand op een brancard uit komt. Een man in fietskleren stap uit de helikopter en in de armen van een vrouw. We weten het verhaal niet, maar gissen dat hij ergens een ravijn in is gedonderd, er niet meer uit kon komen, maar gelukkig redelijk ongedeerd is. Zo snel als hij kwam, is de helikopter ook weer weg en kunnen we doorrijden naar de parkeerplaats.
Het is super druk, maar aangezien het al wat later in de middag is, vinden we nog een plekje. De wandeling is leuk, maar het is nog net geen file lopen en helaas zijn de watervallen zo goed als opgedroogd (deze zullen een stuk gaver zijn in de lente) dus het valt alles bij elkaar een beetje tegen. Maakt niet uit, de helikopter maakte een boel goed. We knopen wel weer even in onze oren om de volgende keer een minder populaire wandeling te kiezen!