Daar reed ik dan, om elf uur ‘s avonds dwars door donker Denver op weg naar het vliegveld. Het is niet prettig rijden in deze stad. Ik ben best wel wat gewend, maar het is druk (zelfs zo laat op de avond) en het verkeer voelt heel gehaast. Gelukkig is het niet heel ver en na een klein half uurtje ben ik er bijna. Tijdens de laatste paar kilometers zie ik opvallend veel auto’s langs de weg op de vluchtstrook staan met hun knipperlichten aan. Het valt in het donker natuurlijk extra op en in eerste instantie kun je al die lampjes niet plaatsen. Ik denk dat er zeker 30 auto’s zo stonden. Die hebben natuurlijk niet allemaal pech, maar mijn theorie is dat het Uber of Lift auto’s zijn, die daar aan het wachten zijn op een aanvraag van mensen die aangekomen zijn op het vliegveld. Dan zijn ze lekker dichtbij en worden ze eerder gekoppeld aan een passagier, ik kan niet iets anders verzinnen.

Als ik de auto geparkeerd heb, loop ik de terminal in en realiseer ik me, dat we eigenlijk niet hebben afgesproken waar we elkaar zullen treffen. Ik besluit om bij de band te gaan staan waar de koffers van hun vlucht ook zullen komen, ook al weet ik dat ze met alleen handbagage reizen en ga ervan uit dat ze via de wifi van het vliegveld vast wel mijn appje zullen lezen. Terwijl ik wacht, zie ik plotseling dat onder een stoel een handtas ligt. Ik schiet een schoonmaker aan die vervolgens security belt. Terwijl ik sta te wachten, zie ik hoe iets van 4 man zich over die tas buigen zonder ‘m aan te raken. Toch wel heel opvallend hoe er in eerste instantie vanuit wordt gegaan, dat het niet pluis is, in plaats van dat iemand daar per ongeluk haar handtas heeft laten liggen. In mijn hoofd ook hoor. Uiteindelijk was het toch gewoon een vergeten tas en gelukkig geen bom haha!

Ricarda plaats weer een foto in de app, nu staan ze plotseling buiten! Hè hoe kan dat nou, ik heb de stroom van mensen toch goed in de gaten gehouden, maar ze waren toch achter me langs geglipt! Zoooo leuk dat ze nu eindelijk hier zijn! Nadat ik hen in 2019, terwijl we aan het suppen waren langs de kust in Curaçao, vroeg of ze het leuk zouden vinden om samen een roadtripje te gaan maken in Amerika, waren ze meteen enthousiast en wilden ze liever vandaag dan morgen gaan. Uiteindelijk hebben we nog behoorlijk wat geduld moeten hebben, maar nu zijn ze er dan echt!

We kletsen natuurlijk meteen heel wat af, maar het is ook al super laat, dus het is een grappige combinatie van enthousiasme, bijkletsen en moeheid. Na nog wat drinken, rollen we rond een uur of twee ons bed in. Als ik rond half acht mijn ogen open doe (ik ben altijd een vroege vogel), ligt Ilse al een tijdschriftje te lezen. Die was om zeven uur klaar wakker!

We staan rustig op, ontbijten en kletsen verder haha! Daarna bekijken we even wat we nog aan beddengoed hebben voor als Andrea de vriendin van Ricarda aansluit in Colorado Springs en dan hoppen we in de auto om te gaan lunchen en boodschappen te gaan doen. Helemaal niet aan gedacht natuurlijk dat als je hier op zondag rond 12:30 wil lunchen, je toch echt wel moet reserveren en het tentje dat we hadden uitgezocht was zo druk, dat we al snel besloten dat we niet nog ergens anders gingen proberen, maar dat we bij de Whole Foods waar we boodschappen wilden doen, wel wat lekkers zouden halen.

Na wat gezwommen te hebben in het meer, zit ik nu zit in de schemering te schrijven, terwijl Ric en Ils buiten Rummikup spelen, dat ik net van hen cadeau heb gehad! Morgen gaan we op pad, eerste stop: Colorado Springs!