Vandaag rijden we niet ver (3 uur) en logeren we een nachtje op een klein parkje in San Ignasio. Het is hier door een rivier plotseling heel groen, we staan op een grasveld en zijn omringd door enorme palmbomen. Vlak voor we bij de camping zijn, komen we langs een kleine circustent. De eigenaar van de camping weet te vertellen dat er ‘s avonds rond 19:30 een voorstelling is. Thom is wel te porren, maar ik heb echt een hekel aan het circus (veel te veel lawaai en schrikmomenten). Gelukkig hebben ze geen ‘wilde’ dieren. We lopen er naar toe om te kijken hoever het van de camping is. Op de terugweg zien we plotseling de toppen van een kerk: dat ziet er mooi uit en we lopen de camping nog even voorbij om te gaan kijken. Een paar minuten later staan we op een prachtig pleintje met op de kop een hele oude, maar ook hele mooie Katholieke kerk. Het blijkt dat hier in 1701 zich een missionaris had gevestigd en dat deze kerk in 1786 voltooit was. Wat een tijd geleden. Het hele schiereiland staat vol met dit soort oude kerken, gesticht door de Jesuiten en Dominicanen uit Spanje om de lokale bevolking te bekeren. Helaas namen ze ook ziektes mee, waardoor rond 1800 de bevolking flink was uitgedund.
‘s Avonds loopt Thom met een hoofdlampje op naar het circus toe. Ik besluit om een kastje te schuren en te verven, dat kan normaal ‘s avonds niet, omdat we dan vaak samen binnen zijn. Rond half tien is hij weer terug en moet erg grinniken om wat hij gezien heeft. Het lawaai was enorm (stel je continue circusmuziek voor op vol volume) en de acts niet echt van een hoog niveau behalve die van een acrobaat. De messenwerper gooide zes keer mis, maar gelukkig niet op de dame die het doelwit vasthield. Hij had het niet willen missen.
We rommelen nog wat voordat we gaan slapen. Buiten is het behoorlijk lawaaierig. Eerst een feestje in het dorp, maar als dat rond half elf afgelopen is, besluiten wat mensen (Amerikanen) op de camping (die best wel vol staat) om de muziek eens lekker hard te zetten. Het blijft voor mij een raadsel waarom mensen dat doen en zeker op zo’n tijdstip. We hebben onze oordopjes al gepakt, maar als het volume nog een tandje omhoog gaat, gaat ook onze irritatie door het rood. Jeetje wat asociaal! Thom besluit er naar toe te lopen en te vragen of de muziek misschien wat zachter kan. ‘Vind je het geen mooie muziek dan’…. ze blijken behoorlijk diep in het glaasje te hebben gekeken. Er wordt wat gemord, maar de muziek gaat na een kwartiertje gelukkig wel uit.