12 februari: nog steeds storm

Heel ver weg hoor ik iets piepen, maar ik reageer er niet echt op, want ben blijkbaar heel diep in slaap. Als ik iets meer wakker word, merk ik dat Thom uit bed is en ik vraag hem, met de piep nog in mijn achterhoofd, wat er aan de hand is. ‘Het anker alarm ging af’ zegt hij relatief rustig. Dat laatste is opmerkelijk, want het alarm gaat alleen af wanneer we los zijn geraakt, onze GPS coordinaten veranderen en daardoor het alarm triggert. Ik ben plots behoorlijk wakker en zie onze boot al als een botsbootje tussen alle andere boten hier in de baai drijven…in het pikkedonker! Thom zegt dat we nog hartstikke vast zitten aan de bal en dat hij ook niet snapt waarom het alarm af ging. Alleen op zijn telefoon en niet op zijn iPad waar het ook aan staat. Ook al zegt hij dat alles ok is, toch loop ik even naar buiten om zelf te checken. Het heeft niks te maken met dat ik Thom niet vertrouw, maar als ik het met eigen ogen zie, dan kan ik zo weer in slaap vallen en anders gaat mijn brein aan en ga ik in mijn hoofd zeker een uur lang scenario-hoppen. Inderdaad er is niks aan de hand, het waait wel heel hard dus misschien had dat er mee te maken. Ik zeg tegen Thom dat ik dopjes in doe, wat hij prima vindt. En dat is maar goed ook want het alarm gaat nog twee keer af. Thom heeft er een hekel aan wanneer hij midden in de nacht mogelijk een heel gesprek met mij aan moet gaan over hoe en wat, dus hij vind het prima dat ik niet wakker word en hij even snel kan kijken en dan weer in slaap kan vallen.

‘s Ochtends liggen we inderdaad nog gewoon op onze plek, maar de wind giert ons aan alle kanten om de oren. Dat wordt nog een dagje Norman. Inmiddels is het opgelopen naar windkracht zeven en ook al varen er wel een paar boten uit, de meeste blijven hier in de baai liggen. We rommelen wat, Thom bakt pancakes en ik brownies en rond half twaalf gaan we weer aan wal om te wandelen. We willen naar een schattig baaitje aan de andere kant van het eiland. De route is echt prachtig, we lopen min of meer over de kam van de heuvels dus hebben heel mooi uitzicht. Op zee geen boot te zien en dat is toch wel fijn, want je twijfelt ook wel of je nou wel of niet moet gaan varen (zeker aangezien er in de baai geen golven zijn). Hoe verder we lopen, hoe ruiger het pad, hier lopen duidelijk een stuk minder mensen dan in de buurt van de baai! Na een dik uur komen we bij het baaitje uit. We eten een wrapje met brownie toe en koelen daarna af in het water. Het is echt heel mooi blauw en rustig door twee afzettingen gemaakt door rotsen. We vragen ons af waarom die daar zijn gebouwd, het is nogal afgelegen, maar vermoeden dat als het rustiger weer is, hier waarschijnlijk dagtripjes naar toe worden georganiseerd. Ik vind nog een paar mooie schelpen, maar Thom spant de kroon als hij gewoon een knaloranje schelp uit het water vist! Geen schoonheid, maar de kleur is waanzinnig en ik heb er al vaker kleine scherfjes van gevonden. Zelf vind ik er ook eentje, iets kleiner maar ook erg mooi van kleur!

Rond een uur of drie zijn we weer terug bij de Pirates Bight en na een colaatje varen we terug naar de boot. We hebben onze beweging gehad, dus nu mogen we ongegeneerd luieren de rest van de middag! 🙂