Zoals ik al in een eerdere post liet zien, zijn we omgeven door een prachtig glooiend landschap van heuvels vol met bloeiende salie. Thom was al alleen op de fiets gestapt en vandaag gaan we samen op pad. Eerst is het plan om naar Rainbow Lake te rijden, maar dat is 45 kilometer en 1100 meter klimmen. Als we nog even goed kijken naar de kaart, dan zien we er toch vanaf, want er zit een enorme klim in, die we waarschijnlijk moeten lopen. Thom heeft gisteren hier al een stukje van gedaan en kon toen ook niet alles fietsen. In plaats daarvan gaan een een rondje proberen te rijden van ongeveer 25 km, op basis van de hoogtelijnen zou het goed te doen moeten zijn. Toch kun je, zoals ik al eerder zei, niet alles van te voren vanaf een kaart of Google Maps opmaken.

Het blijkt echt een geweldige trip te zijn! Eerst rijden we een heel stuk langs een beekje, waar we twee keer overheen moeten. De eerste oversteek is gelukkig vrij ondiep en kunnen we fietsend doen, maar de tweede is veel dieper! Thom loopt er als eerste doorheen en het water is super koud en komt tot ver over zijn knieën. Is dit wel te doen? Het is erg jammer om nu na 45 minuten weer om te draaien. We twijfelen even en dan hakt Thom de knoop door, hij loopt wel met de fietsen. Ik loop er doorheen met mijn fietsbroek helemaal omhoog getrokken met zoveel mogelijk spullen en Thom loopt nog twee keer met onze fietsen op zijn nek. Met een beetje moddervoetjes weer sokken en schoenen aan en door! Het pad gaat al de hele tijd omhoog, maar wordt wel steiler en steiler. Ik ben zoooo blij met mijn motortje op mijn tankje. Ook Thom zet ‘m op een gegeven moment aan.

Langs en op de trail staat soms behoorlijk hoog gras. Op een gegeven moment roept Thom dat hij iets tegen zijn been aan voelde klappen. Hij stopt om naar zijn been te kijken en ik stop vlak achter hem. Hij staat zo gaaf tussen het hoge gras, dus ik wil daar even een foto van maken. Ik babbel en fotografeer en kijk dan naast me…ik spring als een bokje terug op de fiets en rij met een gilletje weg! Want naast mij….op een hoopje aarde…ligt best wel een grote slang te kronkelen! Wij herkennen slangen natuurlijk helemaal niet. Behalve een ratelslang, is het allemaal één pot nat en hebben we geen idee of ze giftig zijn. Op veilige afstand maak ik nog een ingezoomde foto om later op Google terug te zoeken wat dit was. Het blijkt gelukkig een Grasslang te zijn, completely harmless!

Het pad gaat steeds verder omhoog. Inmiddels zijn we al bijna 1,5 uur aan het fietsen. We moeten wel een beetje opletten hoe ver we nog moeten, voordat we bij de bocht komen die betekent dat we weer terug gaan rijden. Af en toe roepen we naar elkaar en ik heb ook berenspray bij me. We zien geen beesten, maar ja, beter maar wel wat lawaai maken af en toe. Als we bijna bovenop de berg zijn, rijden we door een vrij dichtbegroeid berkenbos. Ik besluit maar te gaan zingen en het liedje ‘Ik zag twee beren’ vind ik heel toepasselijk haha!

Wauw, wat een gave route. Op een gegeven moment staan we echt bovenop en zien we in de diepte het meer weer liggen waar de camper staat. Vorig jaar heb ik Thom voor Sinterklaas een koffiezetsetje voor onderweg gegeven en die hebben we meegenomen. Ik twijfel nog even of we niet door moeten fietsen, want er zijn steeds meer wolken in de lucht. Toch gaan we even ergens zitten, want dit is té leuk! We hebben zelfs een melkkloppertje! Super lekkere koffie, maar helemaal opdrinken doen we het niet. Het weer kan hier best wel snel omslaan en mooie fluffy witte wolken, kunnen ook grijs en donker worden.

We twijfelen nog even of we terug zullen rijden via een nu bekende weg, of toch door zullen gaan. Eerst wil Thom door en ik terug, maar daarna is het omgedraaid. Bij twijfel: doen haha! We gaan toch door. De hoogtelijnen zien er goed uit, er lijken geen extreem steile stukken tussen te zitten, hopelijk is dat inderdaad ook het geval. De route is echt geweldig! We rijden een heel stuk naar beneden door prachtige hoogvlaktes met gras en salie. Ik denk niet dat we eerder zo’n mooie route onbekende route hebben gereden die niet al bijvoorbeeld op MTB project staat. De wolken worden wel steeds wat donkerder en op een gegeven moment komt er ook een rommeltje uit. Hmmm, effe doorfietsen! Gelukkig zijn we al best wel wat gedaald. Er zijn een paar stukken die ik moet lopen, omdat het te steil is en er veel grote rotsen en stenen liggen, maar het meeste gaat prima. Bijna onderaan komen we bij een een T-splitsing. Die stond ook op de kaart. Daar willen we naar links, maar er staat een bordje dat het Private Property is en No Trespassing! Nou dat is mooi jammer, we gaan namelijk wel naar links, dat is de kortste route en zo komen we ook het snelst bij de weg uit. Het loopt allemaal los, er staan inderdaad een serie huizen, maar het pad komt uit op een weggetje, dat tussen deze huizen doorloopt. Zo komen we 10 minuten later weer uit op de hoofdweg en terug naar de camping. Wat een geweldige fietstrip, deze gaan we niet snel vergeten!