We besluiten om vandaag door te rijden. We zijn nu lang genoeg ‘gegijzeld’ geweest door de kou. De weg is mooi droog en dus lets go! We rijden over de 550 (de gevreesde highway) naar Ridgway en daar slaan we rechtsaf richting Placerville en Cortez. We bewaren de rest van de 550 voor een andere keer! De route is prachtig. Overal ligt sneeuw behalve op de weg, dus dat is heel fijn. Het is wat langer rijden, maar met zoveel mooie natuur om je heen, is dat helemaal niet erg.
Thom vond dat ik maar mager had geschreven over ons dagje in de sneeuw gisteren. Ik had niks gezegd over de kroeg waar we warme thee hadden gedronken en frietjes hadden gegeten en ook niks geschreven over de vijf hertjes die zomaar langs ons het bos inrenden. Ik bedacht me zelf nog dat ik ook niet heb genoemd dat ik super fijne wandelschoenen heb gekocht in een tweedehandswinkel. Ik had geen goede schoenen om in de sneeuw te wandelen, maar had ook geen zin om daar veel geld aan uit te geven. Nu heb ik super fijne schoenen van KEEN gevonden in mijn maat. Wat een mazzel! Lekker dikke wolle sokken (gemaakt door mijn zus Anouk!) erin en alleen mijn grote tenen werden op een gegeven moment een beetje koud!
Als we in Durango aankomen en de oprit van het RV Park oprijden, blijkt de poort gesloten en staat er groot op een bord: ‘Closed for winter’. WHAT THE F…. Daar hadden we niet op gerekend! Er zijn zelfs een aantal pakjes van Amazon onderweg naar deze camping! We staan op een stijle oprit met voor ons dus een slagboom en achter ons een hele drukke highway waar we onmogelijk achteruit de weg weer op kunnen rijden. Thom probeert de poort en godzijdank is deze niet op slot. We rijden het terrein op om te draaien en duiken onze mobiele telefoons in om een alternatief te zoeken. Helaas zijn alle campings gesloten of alleen op maand basis beschikbaar. Thom wil nog wel even door en we besluiten verder naar het zuiden te rijden richting Farmington. Durango blijft op het lijstje voor een andere (mindere koude) keer. Ik zie op googlemaps dat we langs het Aztec National Monument komen en daar ligt een RV Park naast. We besluiten om daar eerst naar toe te rijden en als die ook dicht is dan gaan we een nachtje bij een Walmart supermarkt staan.
Gelukkig staan we een half uurtje later in de woonkamer van de beheerders van het park. Ze zijn heel vriendelijk, het ruikt er naar vers gebakken spek (‘We’re eating breakfast for our dinner’) en ze schrijven ons in voor een nachtje. Rond zes uur staat de camper weer op een plekje en plof ik op de bank. Thom heeft nog wel zin in een burgertje dus die hopt nog even in de auto naar de drive-through een paar minuten hier vandaan. Morgen maar eens een kijkje nemen bij de Aztec ruines!
