Ja, laten we de wekker maar zetten. Zes uur. We hebben een volle dag rijden voor de boeg en nog geen kampeerplek gereserveerd, dus dan is het wel fijn als we een beetje op tijd bij de camping aankomen. Gisteren zei ik tegen Thom dat we even moesten checken wanneer het eigenlijk Labor Day is, dat is namelijk een lang weekend hier en dan gaat half Amerika kamperen. Thom googlet het meteen even en ja hoor, aanstaande maandag al! We zullen vandaag dus een plek moeten vinden waar we de komende dagen willen blijven, om dit drukke weekend te overbruggen.

De route is mooier dan ik had verwacht. Het is bijna helemaal door een Native American reservaat en die mensen hebben niet de beste hand gedeeld gekregen toen ze van de overheid nieuwe stukken land kregen, nadat de goede stukken waren ingepikt door settlers en andere grondbezitters. Het land is vaak droog en dor, maar nu rijden we grote stukken door een soort groen grasland, met her en der ook mooie rotsformaties. Nog steeds heel droog hoor en je ziet hier geen mooie huizen, maar vooral trailers, veel autowrakken en andere oude rommel. Ik heb het wel eens eerder geschreven: jonge mensen trekken hier weg en er is weinig reden om terug te komen. Je zou hier een prachtig MTB gebied kunnen maken…, half Colorado zou hier in de winter zo naar toe komen om even wat zon te pakken. Het is paar een paar uur rijden.

Als we Cortez binnenrijden, besluiten we even te stoppen voor een koffietje en lunch. We zagen ook een grote fietsenwinkel, altijd leuk om even bij naar binnen te lopen. Als we de camper parkeren, komt er meteen iemand op ons afgelopen. Ik verwacht dat we de auto moeten verplaatsen, maar het blijkt dat deze man ook een Host camper heeft en nieuwsgierig is naar onze truck en alle opbergvakken die er op zitten. Hij heeft zelf ook zoiets, maar dacht altijd het niet te combineren was met de camper. Ik vertel hem dat er een Hostgroep is op Facebook en dat hij daar heel veel informatie kan vinden. Ik hoop voor hem dat hij een oplossing vindt.

We kopen een broodje bij een natuurwinkel, hoppen even bij de fietsenwinkel naar binnen waar Thom een nieuwe helm koopt en halen koffie bij een beetje een alternatieve koffie/kunst/boekwinkel. Het stadje ademt een soort progressieve, jonge vibe. We zien her en der regenboogborden in een tuin staan. Het doet me denken aan het dorp buiten Joshua Tree National Park in California. Dat had dezelfde vibe. Een beetje rommelig, maar een goede sfeer. Ik vermoed dat het iets te maken kan hebben met de lage huizenprijzen (Cortez ligt in de middle of nowhere).

Als we na een uurtje de auto weer instappen, is het rond de 31 graden buiten. Je kunt je voorstellen dat we even raar stonden te kijken toen we, nog geen half uur later, de temperatuur zagen vallen naar 12 graden (zonder dat we heel erg omhoog waren gereden) en zelfs sneeuw/hagel) zagen liggen. Later las ik dat er een enorm front over was getrokken en dat mensen in Six Flags New Mexico bovenin attracties vast waren komen te zitten tijdens eenzelfde soort noodweer!

We rijden via Durango nog 45 minuten door naar het Vallecito Reservoir. Een groot meer, met meerdere campings en allemaal First Come First Serve. Nu duimen dat we een leuke plek kunnen vinden, liefst direct aan het water. Het laatste stuk van de weg is best wel ruig en we zijn blij dat we hier niet met de 5th wheel rijden! Zo leuk dat deze truckcamper dit allemaal makkelijk kan hebben, al is het nog iets dat niet helemaal in ons systeem zit.

We hebben super veel geluk, we vinden een prachtig plek meteen aan het water. De campinghost vertelt ons dat hier vandaag nog mensen stonden die eigenlijk morgen pas zouden vertrekken, maar dat die na het noodweer zijn vertrokken. Hij verwacht ze niet meer terug en dus is de plek voor ons. Wat een prachtig plekje, hier vermaken we ons wel de komende paar dagen!