Nu we niet The Wave kunnen lopen, hebben we eigenlijk nog twee open dagen die we kunnen vullen met leuke dingen. Anders hadden we vandaag naar een briefing in Kanab gemoeten en logistiek wat dingen uit moeten vogelen, zoals bijvoorbeeld waar we de camper van de truck zouden halen, want we kunnen niet met de camper op de truck tientallen kilometers over wasboard rijden.

We ontbijten lekker in het zonnetje, het is windstil en het meer is zooo mooi. Het is perfect weer om het water op te gaan en we besluiten om te kijken of we in de haven kajaks kunnen huren. Je bent dan namelijk redelijk in de buurt van de Antelope canyon, die je ook vanaf het water in kunt. Dat hebben we in 2015 ook met de ouders van Thom gedaan. Toen met onze kajak en twee sup planken. We parkeren de camper bij de haven en worden bij de receptie opgepikt door een golfkarretje dat ons naar beneden naar het water brengt. We denken eerst nog: we gaan wel lopen, maar de steiger is afgezet. Als we beneden komen, zien we waarom. Het water staat zo laag dat de steiger min of meer is ‘afgebroken’. Ze hebben dus met allemaal pontonnen een alternatieve route gemaakt.

Er zijn twee soorten kajaks die we kunnen huren: de standaard met een paddle, maar ook eentje waarmee je met je voeten de kajak voortbeweegt door te trappen. Beetje als in een waterfiets, maar dan niet suf. Je trapt niet rond, maar heen en weer en we gaan lekker snel! We hoeven niet lang na te denken en willen allemaal een trapkajak. Ik ga met Sue en Ilse met Ric. Het is heerlijk weer, lekkere zonnetje en vlak water.

De route is prachtig. De vorige keer konden we niet de hele canyon in, doordat er net een flash flood was geweest en dus was er heel veel rommel in het water. Nu kunnen we de hele canyon door tot aan het strandje. Vanaf daar kun je ook nog verder de canyon inlopen. We besluiten eerst te gaan lunchen op een richel in de schaduw. We moeten even een beetje klauteren, maar dan zitten we prinsheerlijk! Als de lunch op is: broodjes met eiersalade, watermeloen en donuts, besluiten we weer terug te varen. Eigenlijk zouden we nog even de canyon in moeten lopen, maar we hebben er allemaal niet zo’n zin in. Liever een stukje terug varen en dan even zwemmen.

We vinden een stukje rots waar we de kano’s een klein beetje op kunnen trekken en plonzen zo het water in! Oké, nee zo ging het niet. Ricarda is altijd als eerste in het water en Ilse en ik vinden het eigenlijk te koud! Sue waagt zich er uberhaupt niet aan haha! Nu was Ils ook snel door, maar ik kon me er niet toe zetten, tot ik over een richeltje onder water loop naar een dieper stukje dat gladder bleek dan ik dacht en ik dus eigenlijk zonder er wat aan te kunnen doen het water in gleed. Nou ja, eigenlijk wel een prima manier! Lekker fris wel hoor als je eenmaal door bent.

In de haven drinken we nog wat, delen een truffle fries en na wat wikken en wegen besluiten we terug te gaan naar de Lone Rock beach. We hadden ook even overwogen om naar Monument Valley te rijden, maar dat is 2,5 uur en we zijn eigenlijk wel een beetje gaar. Op het strand blijkt de wind flink aan te zijn getrokken en worden we gezandstraald, dus snel pootjes uit en dan naar binnen. We zijn de hele dag buiten geweest, dus effe lekker binnen zitten is ook prima. Ricarda maakt een heerlijke citroen/feta/courgette pasta. Heel leuk om dingen te eten die anderen maken, omdat ik zelf thuis altijd degene bent die kookt en dan val je soms ook een beetje in herhaling. Al met al een super leuke dag!

Nu we niet The Wave kunnen lopen, hebben we eigenlijk nog twee open dagen die we kunnen vullen met leuke dingen. Anders hadden we vandaag naar een briefing in Kanab gemoeten en logistiek wat dingen uit moeten vogelen, zoals bijvoorbeeld waar we de camper van de truck zouden halen, want we kunnen niet met de camper op de truck tientallen kilometers over wasboard rijden.

We ontbijten lekker in het zonnetje, het is windstil en het meer is zooo mooi. Het is perfect weer om het water op te gaan en we besluiten om te kijken of we in de haven kayaks kunnen huren. Je bent dan namelijk redelijk in de buurt van de Antelope canyon, die je ook vanaf het water in kunt. Dat hebben we in 2015 ook met de ouders van Thom gedaan. Toen met onze kayak en twee sup planken. We parkeren de camper bij de haven en worden bij de receptie opgepikt door een golfkarretje dat ons naar beneden naar het water brengt. We denken eerst nog: we gaan wel lopen, maar de steiger is afgezet. Als we beneden komen, zien we waarom. Het water staat zo laag dat de steiger min of meer is ‘afgebroken’. Ze hebben dus met allemaal pontonnen een alternatieve route gemaakt.

Er zijn twee soorten kajaks die we kunnen huren: de standaard met een paddle, maar ook eentje waarmee je met je voeten de kajak voortbeweegt door te trappen. Beetje als in een waterfiets, maar dan niet suf. Je trapt niet rond, maar heen en weer en we gaan lekker snel! We hoeven niet lang na te denken en willen allemaal een trapkajak. Ik ga met Sue en Ilse met Ric. Het is heerlijk weer, lekkere zonnetje en vlak water.

De route is prachtig. De vorige keer konden we niet de hele canyon in doordat er net een flash flood was geweest en dus was er heel veel rommel in het water. Nu kunnen we de hele canyon door tot aan het strandje. Vanaf daar kun je ook nog verder de canyon inlopen. We besluiten eerst te gaan lunchen op een richel in de schaduw. We moeten even een beetje klauteren maar dan zitten we prinsheerlijk! Als de lunch op is: broodjes met eiersalade, watermeloen en donuts, besluiten we weer terug te varen. Eigenlijk zouden we nog even de canyon in moeten lopen, maar we hebben er allemaal niet zo’n zin in. Liever een stukje terug varen en dan even zwemmen.

We vinden een stukje rots waar we de kano’s een klein beetje op kunnen trekken en plonzen zo het water in! Oké, nee zo ging het niet. Ricarda is altijd als eerste in het water en Ilse en ik vinden het eigenlijk te koud! Nu was Ils ook snel door, maar ik kon me er niet toe zetten tot ik naar beneden over een richeltje onder water dat gladder bleek dan ik dacht en ik dus eigenlijk zonder er wat aan te kunnen doen het water in gleed. Nou ja, eigenlijk wel een prima manier! Lekker fris wel hoor als je eenmaal door bent.

In de haven drinken we nog wat, delen een Truffle Fries en na wat wikken en wegen besluiten we terug te gaan naar de Lone Rock beach. We hadden ook even overwogen om naar Monument Valley te rijden, maar dat is 2,5 uur en we zijn eigenlijk wel een beetje gaar. Op het strand blijkt de wind flink aan te zijn getrokken en worden we gezandstraald, dus snel pootjes uit en dan naar binnen. We zijn de hele dag buiten geweest, dus effe lekker binnen zitten is ook prima. Ricarda maakt een heerlijke citroen/feta/courgette pasta. Heel leuk om dingen te eten die anderen maken, omdat ik zelf thuis altijd degene bent die kookt en dan val je soms ook een beetje in herhaling. Al met al een super leuke dag!