We hebben een volle dag vandaag. We gaan rijden naar Page en daar ‘s middags naar de Antelope Canyon. Thom en ik zijn daar in november vorig jaar geweest, maar toen hadden we kaartjes voor de Upper Canyon en vandaag gaan we naar de Lower Canyon.
We hoeven niet heel vroeg al op pad, dus lekker even ontbijten, dan de spullen opruimen en om tien uur zitten we in de auto. Het eerste deel van de route gaat weer langs de rim van de Grand Canyon met nog een paar uitzichtpunten. We stoppen bij eentje en dan rijden we door en het park uit. Het landschap verandert dan vrij snel, we dalen en de omgeving wordt weer meer woestijnachtig. Wel met allerlei prachtige kleurschakeringen, ik hou echt van deze omgeving. Doordat er geen bomen staan, zie je alle rotsformaties heel goed.
We stoppen even bij een benzinestation om te kijken of ze propane hebben, maar helaas. Waarschijnlijk lukt het in Page wel. Wel even tanken en als we weer rijden, valt me op dat de routebeschrijving aangeeft dat we om 14:08 aan zullen komen bij de eindbestemming…als dat zo is, dan komen we te laat, want onze tour begint om 14:00! Ik kijk op mijn horloge en verdomd, die zegt dat het bijna 1 uur is. Bij Sue hetzelfde en bij Ilse is het een uur eerder. We snappen er niks meer van! We zijn niet een staatsgrens over gegaan, we zijn nog steeds in Arizona. Volgens Google is het in Page net als op de telefoon van Ilse ook bijna 12 uur, gelukkig! Als ik naar mijn instellingen ga, blijkt deze automatisch op Denver time te staan…wat raar, dat is hier ook helemaal niet in de buurt. Nou ja, gelukkig hebben we nog genoeg tijd om naar de tourlokatie te rijden!
We moeten vandaag ook ons online inschrijven voor de loting van de Wave. Dit is een super gave wandeling die Thom en ik een paar jaar geleden hebben kunnen lopen. We willen ‘m graag overmorgen gaan wandelen als het lukt! Je moet voor deze loterij in de buurt van de trail zijn en Page ligt nèt binnen dat gebied. Voor 6 uur moeten we ons hebben aangemeld en dan horen we om 19:15 of we mogen gaan.
Inderdaad zijn we ruim op tijd op de parkeerplaats van de Lower Antelope Canyon, melden ons aan en eten nog even een boterham. Ik ben heel benieuwd hoe deze slot canyon zal zijn. Er staan best wel veel mensen te wachten en we vragen ons af hoe ze dit gaan organiseren, hoe gaan ze iedereen in die canyon proppen…Wij komen in groep 1 en yes, we mogen als eerste gaan lopen. De andere groepen lopen meteen achter ons aan. We moeten eerst een aantal trappen af en het is inderdaad best wel druk, de laatste mensen van het tijdslot voor ons zijn pas net de canyon ingelopen. Zij worden op een gegeven moment een beetje opgejaagd door hun gids en dan voor we het door hebben, zit er niemand meer voor ons en lijkt het alsof we helemaal alleen daar lopen! Het is zooooo mooi, je weet gewoon bijna niet waar je moet kijken. Natuurlijk blijf je foto’s maken, ook als je op een gegeven moment denkt: nou is het wel genoeg! Dan stuitten we weer op nog een bijzondere rotsformatie en wil je het toch weer vastleggen. Wat een geweldige ervaring, het is mooier dan de Upper Canyon. Zo’n bijzonder wondertje van de natuur!
We lopen langzaamaan steeds verder omhoog en komen uiteindelijk weer boven de grond via een soort scheur in de rotsen, ook weer heel apart.
In een heel gezellig koffietentje bij deze geweldige attractie, drinken we koffie en eten we een lekker stuk taart.
Het idee is om vandaag bij Lone Rock Beach te gaan staan. Je mag daar vrij kamperen en gaan staan waar je wil. Er is gelukkig niet heel veel wind, want dan word je daar gezandstraald. Er staan al best wel veel campers, maar we vinden makkelijk nog een mooi plekje met uitzicht over het water (eigenlijk is overal een mooi uitzicht!). Ik wist al wel dat het water laag staat in Lake Powell, maar niet dat het zoveel lager is dan toen ik hier zo’n 8 jaar geleden met Thom stond. Toen stonden we pal aan het water en nu is dat zeker 150m verderop en ook een stuk lager. Daar kan je nu ook gaan staan, maar ik durf het niet aan met het diepe zand en onze zware setup. Het is weer zo’n mooie plek en heel bijzondere natuur met kale witte rotsen en een enorme rotspartij midden in het water (The Lone Rock). Het blauwe water en de blauwe lucht geeft een prachtig contrast.
We gaan lekker voor de camper zitten met een drankje. We wachten op de uitslag van The Wave Loterij. Ilse en ik hadden ook nog een poging willen doen via onze telefoon, maar als we het proberen, is de loterij al gesloten…we hadden geen rekening gehouden met het uur tijdsverschil omdat The Wave wandeling in Utah is. Helaas lukt het niet, heel jammer maar er is hier genoeg ander leuks te doen! Sue maakt een waanzinnig lekkere vega Koreaanse wok groenteschotel met cashewnootjes. Heerlijk! Het is grappig om te merken dat we ‘s avonds goed met z’n vieren in de camper kunnen zitten. Het wordt buiten toch vrij snel koud. We doen allemaal een beetje ons eigen dingetje en zitten wat te kletsen. Je zou denken dat we inmiddels alles wel besproken hebben, maar nee, er blijft nog genoeg te vertellen haha! Elke avond rond 10 uur vallen we om, maar we worden wel steeds wat later wakker. Zes uur, zoals aan het begin van de week, was wel heel erg vroeg!
