7 november: Rock hounding & Militie in de desert

Foto: Voor ik het wist kreeg ik dit wapen in mijn handen gedrukt! Leuk voor de foto… 😀

Wat een leuke dag hadden we vandaag! Echt een ruige off road trip. De natuur is hier zo bijzonder, met enorme vergezichten, kleurschakeringen en van een grootsheid waar je van blijft genieten. Misschien vinden anderen het hier maar saai en kaal, wij hebben de woestijn in ons hart gesloten. Het gekke is dat het geen landschap is dat je met open armen ontvangt: het is droog, bijna alle planten hebben grote stekels, zit vol ratelslangen, schorpioenen en wilde katten, ook geen van allen de meest vriendelijke beesten. Maar deze ruigheid maakt je ook nieuwsgierig, je bent vaak helemaal alleen en het is een schatkamer voor rock hounders!

Mijn voorwerk gisteren wierp zijn vruchten af en we vonden de eerste spot zonder al te veel problemen. Eerst reden we nog door een groot BLM (bureau land management) gebied waar je overal campers ziet staan, het blijft apart dat er hier zo’n enorm gebied is waar je gratis kunt kamperen. Na een dik half uur hield de verharde weg op en reden we verder over een idioot brede onverharde weg. Waarom zo breed? Wij begrepen het niet. Daarna reden we plotseling over een kanaal vol water. Midden in de woestijn! Grote hekken er omheen. Landzaamaan werd de weg smaller en kwamen we in de buurt van de eerste spot. Er stonden al wat auto’s en toen we dichterbij kwamen, bleek er een groepje mannen, van top tot teen in camouflage kleding gehuld, bezig te zijn met allerlei vechtoefeningen. We zwaaiden vriendelijk en reden een stukje door. Terwijl we ons wat aan het orienteren waren, kwam één van de mannen even een praatje maken en vragen wat onze plannen waren. Ze gingen namelijk schieten en hij wilde even checken of onze paden elkaar niet zouden kruizen :-). Gelukkig gingen wij de andere kant op en gooiden we geen roet in hun plannen! Hij wees ons de weg naar de mijn die we zochten en even later zaten we met een geweldig uitzicht over de vallei te lunchen. Ik had wat broccoli salade met tonijn en cherrytomaatjes gemaakt, met een wrapje ging dat er prima in.

De mijnen in dit gebied zijn echt impressive. Er schijnen er meer dan 100 te zijn, allemaal ontstaan om koper en goud te vinden. De stenen waar wij vandaag naar op zoek waren, zijn veel te vinden is in de buurt van koperwinning en waren voor de originele mijnwerkers oninteressant. Daarom vind je in de buurt van de mijn vaak stapels restmateriaal, waar wij dan toch nog leuke dingen in kunnen vinden. Zelf een mijn in gaan, heeft niet zoveel zin, zo’n gang is helemaal kaal gehaald dus tenzij je helemaal diep de mijn in gaat, zul je niet veel vinden. Toch leuk om even zo’n gang een stukje in te lopen, maar toen we ons realiseerden dat er in zo’n donker hol ook enge beesten kunnen zitten, waren we er snel weer uit :-D.

Op weg naar de tweede plek, kwamen we weer langs de ‘militairen’ en stapte Thom uit om te vragen of hij een foto van ze mocht maken. Ik zag ze vanuit de auto in eerste instantie een beetje terughoudend kijken, maar Thom besloot de Louis Theroux methode toe te passen en door deze ontwapende houding ontspannende de mannen en waren ze wel te porren voor een fotootje. Niet zomaar, wel met iedereen en alle toeters en bellen! Zie foto’s hieronder. We lagen later in de auto in een deuk van het lachen, want daar stonden we tussen allemaal mannen, de één had nog heftigere wapens dan de ander! Ze bleken onderdeel te zijn van een Arizona militie (heel Amerikaans!), heel kort door de bocht vertaald: mannen die graag willen spelen met hun wapens met als doel het beschermen van de civilisatie en ‘who take the law in their own hands’, ook al zeggen ze dat laatste niet expliciet. Thom zegt net nog dat het te gek voor woorden is dat ‘gewone’ mensen zulke heftige wapens mogen hebben. Eén van die mannen had een geweer waar de meeste Playstation wapens nog een puntje aan kunnen zuigen. Hij kon er op honderden meters afstand zeer secuur iemand mee neerschieten. Ook al staat hun denkwijze haaks op die van ons, toch waren ze vriendelijk naar ons toe en was het wel heel bijzonder om even kennis te maken met een wereld die zoooo ver van ons bed staat. Ik zei in de auto nog tegen Thom: ‘dit zijn van die mensen die op eigen houtje de Mexicaanse grens bewaken’ en ja hoor, hij leest het nu ook online….Niet altijd zo’n zuivere koffie of zoals Obelix zou zeggen: ‘rare jongens….’

We hadden al gelezen dat het Planet Ranch gebied, in de buurt van de tweede plek, waarschijnlijk afgesloten was voor bezoekers en inderdaad stond er bij de ingang van het gebied een bordje dat na 8km er een hek was. Gelukkig was onze afslag iets eerder en voor we het wisten reden we een gebied in waar je overal kleine mijningangen zag. De meesten zijn afgesloten of dichtgetimmerd, maar ze getuigen wel van een boel activiteit in een ver verleden. De weg werd steeds slechter en op een gegeven moment hadden we de auto langs de kant gezet om met de fietsen verder te gaan. Dat was wel een slimme zet en een stuk sneller als de weg zo slecht wordt. Weer een aantal mijningangen, maar weinig interessant materiaal verder. Inmiddels was het al vier uur geweest, dus ook wel tijd om weer een beetje terug te rijden. Je wil zo’n gebied wel uit zijn voordat het donker wordt. We hoefden niet helemaal terug te rijden, konden via een andere route het gebied uit, waar we nog door een prachtige rivierbedding reden, met hoge rotsen aan alle kanten. Plots zien we iets met een dikke staart de weg afschieten de rotsen op: een wilde kat! Gaaf om te zien en vrij uitzonderlijk, omdat deze zich overdag schuilhouden.

Nu moe maar voldaan weer thuis, lekker gedoucht en morgen maar eens schoonmaken wat we gevonden hebben en kijken of er echt wat interessants tussen zit. Ook al is het niks, de trip was hoe dan ook geslaagd!