6 november: Snot en goud

Als je hier net aankomt, parkeer je je camper op een open plek, de snelweg hoor je vaag op de achtergrond en je uitzicht zijn kale bergen met hier en daar een plukje cactus en een stoffige boom. Toch is het landschap ondanks zijn kaalheid en droogte intrigerend. Helemaal wanneer je, zoals vandaag, groepjes mensen in de weer ziet met metaaldetectors. Ach, dachten we eerst, zeker op zoek naar oude munten ofzo, toen we langs ze reden op weg waren naar de supermarkt in Blythe.

Bij terugkomst zagen we ze weer en werd ik zelf ook wel geïnspireerd om met mijn neus naar de grond een rondje te lopen. Het ligt hier vol met een soort agaat, zoveel dat het automatisch waardeloos wordt. Was het wat waard geweest, dan had het er niet meer gelegen. Na een klein rondje hield ik het voor gezien, zag niet veel bijzonders. Wel pakte ik bij de camper mijn ‘mother load’ zak er weer eens bij die ik in Helena, Montana had gekocht bij de saffierenmijn, om te kijken of ik daar misschien meer geluk had dan hier in de omgeving. Ik werd meteen getrakteerd op een knoeper van een saffier, groter dan alle andere die ik tot nu toe heb gevonden! Helaas is ie een beetje driehoekig en daardoor zul je veel kwijtraken met slijpen, maar desalniettemin toch een hele leuk vondst! De zak is bijna leeg, maar ik heb er nog een volle dus de komende weken maar eens elke dag wat materiaal doorzoeken.

Eigenlijk had ik voor ogen dat vandaag in het teken van het zagen van mijn onyxsteen stond. Helaas was ik een beetje koortsig opgestaan, had daardoor een langzame start en toen ik rond half elf bij de club aankwam, hadden ze het zaaglokaal al gesloten, omdat het zo rustig was. Maandag ben ik de eerste…nou ja, nog even geduld dus. Ze waren daar in ieder geval ook enthousiast over mijn steen, dus dat is een goed teken. Hij viel wel een beetje in het niet bij een prachtig grote helder turquoise steen (zie foto hierboven) doorspekt met verschillende soorten kristallen. Randy (de man van het zagen) had ‘m de dag ervoor gevonden met zijn vrouw. Natuurlijk was ik super nieuwsgierig waar en dus pakte ik meteen de roadmap van Arizona uit de auto, zodat hij me kon aanwijzen waar. Hij was heel open en vriendelijk, maar zijn vrouw wilde de lokatie niet prijsgeven en zei me dat dan ook. Toch kon ik grofweg de plek aan haar ontfutselen, waarna ik met Randy meeliep die de steen weer achter in hun pickup legde. Terwijl we stonden te kletsen, kwam zijn vrouw met een ‘ik vertrouw jou niet’ houding erbij staan. Ze vond duidelijk dat haar man veel te open was over waar ze hadden gezocht en wilde de zaak onder controle houden, haha :-).

Nu zit ik op de bank en heb ik het één en ander uitgezocht voor ons rockhounding tripje van dit weekend. Morgen of zondag gaan we zelf ook op zoek naar deze prachtige blauwe stenen! In mijn speurtocht op google naar specifiekere locaties, stuit ik op een website met informatie over goudclaims…in het gebied waar wij kamperen! ‘Dat waren die mensen vanmiddag met hun metaaldetectors aan het doen: goud zoeken!’, zeg ik tegen Thom. Het leek hem sterk dat je goud kan vinden met een metaaldetector, maar even later lees ik online, dat dat dé manier is om in de woestijn op zoek te gaan naar goud! Hoe grappig is dat! We zijn omringt door claims (waar je niet zomaar mag zoeken), maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je niet zelf in de omgeving ook een kijkje kunt nemen! Niets niet saaie woestijnomgeving hier, maar een goud mekka 😀 Eén dezer dagen maar eens even wat rond gaan fietsen en onze ogen open houden voor glimmertjes!