27 september: The Great Western Trail

Gisteren lekker helemaal niks gedaan. Beetje gerommeld rond de camper, even naar het water gelopen, serietje gekeken en Thom heeft aan het eind van de dag nog een stuk gesupt op het water. Het is wel een beetje gek dat we niet online zijn. Wanneer gebeurt dan tegenwoordig nog. We hebben nog nooit ergens echt helemaal geen bereik gehad en als we het niet hadden, dan hoefden we niet ver te gaan om het alsnog te vinden. Ik mis de sociale media eigenlijk niet, maar vind het wel wat saai dat er geen appjes binnenkomen. Omdat we toch vaak ver weg zijn van familie en vrienden, voelt WhatsApp voor mij wel als een lijntje naar al deze lieve mensen.

Na gisteren mag er vandaag wel weer een beetje actie in de tent komen! We besluiten om te gaan fietsen. Het is wel een flink stuk dat start met een klim van 500m over een jeep trail en we besluiten om dat eerste stuk met de auto te rijden, deze bovenaan te parkeren en ‘m morgen weer op te halen (dat ik dat doe met mijn fiets lijkt het meest logisch, maar ik krijg mijn fiets zelf niet in de auto getild, dus ik denk dat Thom morgen gaat fietsen om ‘m weer op te halen :-D).

We rijden een stuk van de Great Western Trail, één van ultra lange trails die door de VS lopen (denk bv aan de Pacific Crest Trail bekend geworden door de film Wild). Het eerste deel van de trail is een stukje jeep road die naar echt een prachtig meertje leidt. Wauw wat is het hier idyllisch mooi! Wat minder is dat een bordje met een beer waarschuwing ons meteen opvalt. Het is dus maar goed dat we belletjes op onze fietsen hebben gedaan en de ‘bear spray’ bij ons hebben. Voorbij het meer wordt de pad een ‘single track’ van bijna 11 kilometer lang. Het is echt een super mooie redelijk technische route afwisselend door grasvelden en bos. Als ik op een gegeven moment Thom sta te filmen hoor ik hem roepen en opzij wijzen…ik schrik me een hoedje…wat loopt daar! Het is zwart en best wel groot en in beweging. Ik denk niet aan een beer maar aan een edelhert. Ik denk meteen aan het beest dat Thom vorig jaar de stuipen op het lijf heeft gejaagd en spring op mijn fiets! Als Thom een stukje verderop me inhaalt, hoor ik hem zeggen dat het koeien zijn! Pffff gelukkig (zie filmpje voor mijn live reactie haha)! Ik zie ze rennen en we blijven ze de rest van de route tegenkomen. Zij vinden ons helemaal geen fijn gezelschap en zetten het elke keer op een rennen.

Het is echt een heel bijzonder stuk fietsen. We komen na 36km en een kleine vier uur later weer aan bij de camper. Dit is de eerste van vele routes die we, nu ik een elektrische MTB heb, samen kunnen gaan fietsen. Het is misschien zelfs zo dat Thom dit ook niet alleen was gaan doen, té veel de ‘back (bear) country’ in en een erg lange onbekende trail. Het is niet dat het niet kan, maar het is slimmer om zo’n trail met twee of meer te rijden.