27 november: Voorlopig laatste post!

Foto: gelukkig hebben we nu een hele goede starter, want: accu auto leeg vanmorgen! Met dit apparaat binnen 2 minuten probleem opgelost gelukkig!

Ok, we zijn na zo’n trip van een jaar natuurlijk super relaxed, maar een beetje stress stak vandaag toch wel even de kop op. Het winterklaar maken van de 5th wheel was toch lastiger dan we van te voren hadden gedacht. Het is de bedoeling dat je alle waterleidingen vult met antivries, zodat ze niet bevriezen als de temperatuur onder het vriespunt daalt. Je koopt hiervoor speciaal non-toxic spul. We bleken alleen veel meer nodig te hebben dan Thom in eerste instantie dacht. We gingen van 1 gallon, naar 6 naar 11, ongeveer 40 liter! Gelukkig heeft de autospeciaalzaak hier genoeg van op voorraad :-). Alle leidingen vullen, bleek lastiger dan gedacht. Toen ik ‘s ochtends terugkwam van de supermarkt (boodschappen doen voor morgen, we zijn geen fan van vliegveld en -tuigeten en eigenlijk nemen we al jaren ons eigen eten mee), zat Thom met zijn kop in één van de keukenkastjes, omdat de toegang tot de boiler aan alle kanten muurvast zat en aangezien die vol zat met water, moest hij toch een manier verzinnen om er in te komen. Uiteindelijk hebben we een leidinkje met een ingang onderin de boilier doorgesneden om zo handmatig de boiler leeg te krijgen. De warmwaterleiding van de wasmachine had ook niet zo’n zin om mee te werken, maar ook die kregen we uiteindelijk klein.

Het was half drie toen alle leidingen gevuld waren. Gelukkig hadden de campingbeheerders zich zelf opgesloten in hun camper als gevolg van het hele koude weer en kwamen ze geen verhaal halen toen we om 12 uur niet uitcheckten. De temperatuur was vannacht flink gedaald en kwam de rest van de dag niet boven de -4! Met wat sneeuw niet het meest ideale weer voor de laatste dag, maar het maakt ons ook bewust van het belang van watervrije leidingen. Rond drie uur waren we klaar en konden we gaan. We hadden nog twee flessen wijn waar we vanaf moesten en met een ‘Fuck yeah, we drink wine!’ nam de buurman ze graag in ontvangst!

Van het rv storage bedrijf hadden we een afstandbediening gekregen van het terrein. Ze hadden ons al gewaarschuwd dat er niemand aanwezig zou zijn op de dag na Thanksgiving, maar dat de sleutel vanaf donderdag geactiveerd zou zijn. Je voelt ‘m al aankomen: daar stonden we bij de poort en de afstandbediening deed helemaal niks! Je probeert allerlei soorten klikjes uit (lang, kort, dubbel kort, dubbel lang), maar er was geen beweging te krijgen in het hek. Bellen dus. Man aan de andere kant van de lijn zou de computerdata updaten en dan konden we er 10 minuten later in. Net op dat moment rijdt er iemand het terrein af en schoten we snel het terrein op, voordat het hek weer dichtging. Dat was maar goed ook, want toen we met onze koffers een half uur later weer voor het hek stonden, ging ie mooi nog steeds niet open! Ook toen weer mazzel doordat iemand net wegreed en we naar buiten konden. De bestuurster stapte uit de truck en vroeg of we misschien een lift nodig hadden. We vertelden dat we naar het vliegveld moesten. Geen probleem, we konden met haar meerijden, want zij moest daar ook in de buurt zijn. Super aardig, ze hielp ons zelfs met het inladen van de bagage! Ze vertelde dat ze werkte als truckdriver voor mammografie bussen, die bijna dagelijks op verschillende plekken in de stad en omgeving worden neergezet. Binnen 20 minuten kunnen vrouwen een check laten doen, bijvoorbeeld na het boodschappen doen!

Na haar uitgebreid bedankt te hebben, stonden we bij de receptie van het hotel tegenover een jongen die drie jaar geleden uit Iran was vertrokken om in Amerika meer geluk te zoeken. Erg interessant gesprek over Iran, dictatorschap, atheïsme en ‘equality’. Een intelligente kerel, die gaat het vast nog ver schoppen. We hadden allebei het idee dat hij gay was en dat zal zijn leven in Iran nog een stuk minder makkelijk hebben gemaakt. Uiteindelijk kwam er nog een gast binnen die wilde inchecken, waren wij ook wel uitgekletst en klaar om naar onze kamer te gaan!

En nu zitten we op onze hotelkamer, laatste avond! We zullen de vriendelijke en babbelgrage Amerikanen missen! Morgenochtend vliegen we al om 8 uur en zullen we rond 10 uur ‘s avonds op Curacao landen. Zondag een rustig dagje en dan gaan we vier dagen lang met makelaren op stap 🙂 Ook weer een leuk avontuur, we zijn benieuwd hoe dat zal gaan lopen.

Dit is voorlopig mijn laatste post. Wanneer we volgend jaar zomer verder reizen, pak ik de blog weer op! Het is veel te gezellig en leuk om onze belevenissen te delen, bovendien realiseer ik me nu al hoe waardevol het opschrijven van al deze herinneringen is en hoe snel je de grappige, opvallende en gekke details vergeet!

A BIG AMERICAN HUG!

Ons plekkie bij de stalling!

De overburen 🙂

Alle banden hebben een dekentje gekregen tegen de kou!

In de verte zien we nog een zonnetje!

Helemaal schoon en opgeruimd…beetje kaal!

De auto heeft nu ook een klein zonnepaneeltje om de accu op geladen te houden.

Onze lift naar het hotel! Super aardig!