‘Niets is zo veranderlijk als de mens’, zei mijn vader een paar dagen geleden nog. Geheel op ons van toepassing op kleine en grote schaal. Het was goed koud vannacht en de zin om de gaan kamperen in een tentje verging ons een beetje, toen we vanmorgen nog diep onder de wol wakker werden. Thom had zich gisteren verfietst en was daar nog een beetje brak van, dus we besloten lekker thuis te blijven en het rockhounden naar morgen te verplaatsen.
Thom had een mooi rondje uitgestippeld, maar werd halverwege verrast door een claim van een actieve mijn die de doorgaande weg had afgesloten. Met wat dreigend uitziende honden op het terrein, besloot hij niet de gok van de kortste route te wagen, maar via een ruime cirkel om het terrein te fietsen. Daarbij werd hij getrakteerd op 3 flinke off road klimpartijen, die zijn conditie aardig aan de tand voelden! Wat een rit van 1,5 uur was, werd er eentje van bijna drie.
Dus niet op stap vandaag en daarom lekker rustig opgestaan en wat aangerommeld. Thom stelde voor om een rondje door het dorp te fietsen en wat te eten bij een tentje waar we een jaar geleden ook zaten. Bekend om hun pizza’s en gekke sfeer; het is net of je een donker hol instapt als je van buiten komt. Geen ramen, alles afgeplakt, maar wel een gezellig sfeertje. De serveersters zijn de eerste ‘jonge’ mensen die we in lange tijd hebben gezien :-D. Zelfs alle winkeleigenaren zijn hier de gepensioneerde leeftijd gepasseerd! Echt geweldig, niks niet achter de geraniums zitten, de inwoners van Quartzsite zijn volop in beweging. Een man die ik op de club sprak, wandelt bijna elke ochtend 10 mijl. Hij heeft last van slaap apneu en hierdoor blijft hij in conditie. Sinds een aantal jaren verblijven hij en zijn vrouw op een park, maar het liefst staat hij in de woestijn.
Ik zal verder de foto’s laten spreken, die geven wel een goed beeld van de sfeer hier!
wat een enorme cactussen!!!
Wat een vreemde omgeving…
Heel bijzonder.