We zijn vandaag naar Nanaimo gereden. Ietsje naar het zuiden, een kleine anderhalf uur rijden. We zullen hier ook weer terugkomen als we het eiland weer afgaan, want de ferry vertrekt vanuit hier naar Vancouver.
We hadden Nanaimo (Thom heeft al drie keer gevraagd ‘waar zijn we nou ook alweer haha) niet hoog op ons verlanglijstje staan, maar er is hier een erg mooie camping in de buurt die nog een plekje vrij had voor ons (het is allemaal zomervol), een geinig mountainbike gebiedje en redelijk wat winkels om nog het een en ander te kopen (o.a. waarschijnlijk een portable gas fire pit, die mag je nog wel gebruiken, gewone kampvuren zijn verboden).
Ons plekje hier is echt geweldig! Het is een terrassencamping en we hebben een prachtig uitzicht over het water. De plekken zijn allemaal vrij groot en meer prive dan we tot nu toe gewend zijn, dus dat is erg prettig. De camping ligt grotendeels in het bos, maar vlakbij het water staan er wat minder bomen en dat vinden we allebei leuker. In het bos is het snel vrij donker en schaduwrijk. Doe mij maar een beetje zon!
Vandaag weer veel regen, maar het is niet zo erg. Tussen de buien door zijn we het stadje ingefietst, wel geinig, niet heel bijzonder en de wijken waar we doorheen fietsten een beetje vervallen. We kwamen nog langs een gigantische houtverwerkingsfabriek, die aan het water ligt en op het water zie je overal grote groepen boomstammen drijven. Ik heb het even opgezocht en de bomen die gekapt worden vlakbij water, worden niet op een boot, maar drijvend vervoerd naar de fabriek. Dat gaat vast niet altijd goed en daarom zie je volgens mij op veel stranden hier boomstammen liggen die duidelijk zijn afgezaagd.
Een dag nadat Bickel was overleden, kwam dit hummingbirdje langs bij onze bloemetjes. In de afgelopen weken geen eentje gezien, dus vanaf nu zal ik altijd aan Bickje denken als ik er eentje zie. Net zoals ik aan mijn oma denk als ik een merel hoor een aan mijn bomma (de moeder van Clara) als ik een wit vlindertje zie. Zo blijven ze allemaal in mijn gedachten.
