1 mei: Wereldburger met heimwee

Het is eigenlijk een beetje taboe om als wereldburger toe te geven dat je soms heimwee hebt: ‘had je maar niet weg moeten gaan! Jij hebt de keuze gemaakt om te vertrekken en bijna iedereen die je lief is achter te laten’.

Wij zijn inmiddels al zo vaak uit Nederland vertrokken voor langere periodes, dat ik weet dat dit er bij hoort, maar het maakt het niet makkelijker. Wat wel helpt, is dat je weet dat het ook weer overgaat en dat je altijd in een vliegtuig kunt stappen om even in te checken bij het thuisfront. Dat laatste is geloof ik vooral een fijne gedachte en niet iets dat je meteen doet, want het kost natuurlijk wel een paar centen om, in dit geval nu, van de Westkust van Amerika naar Amsterdam en weer terug te vliegen.

Door ervaring rijker geworden, merk ik dat ik inmiddels voor mezelf een aantal fases kan onderscheiden die komen kijken bij een vertrek voor langere tijd uit je heimat:

• Vermoeidheid
• Verkenning
• Vervreemding
• Vertrouwdheid

Vermoeidheid

Ik heb moeite met afscheid nemen. Je wil heel graag iedereen nog even zien en iedereen wil ons nog even zien, maar op een gegeven moment is de sociale taks bereikt en kan ik geen boe of bah meer zeggen. Het idee dat het voorlopig weer even gaat duren voordat je elkaar weer live ziet, maakt dat je sommige mensen nu al mist. Gelukkig heb ik al die keren nooit mezelf afgevraagd ‘waarom doen we dit!’, de drang om het avontuur aan te gaan, is blijkbaar groot genoeg. Het is heerlijk om uiteindelijk in het vliegtuig te zitten en urenlang niks anders te doen dan boekjes lezen en films kijken. Een ontspanningsmoment waar ik soms al weken van te voren naar uitkijk, omdat de ToDo lijst maar niet korter wordt en de sociale agenda uitpuilt.

Verkenning

Aankomen op een nieuwe plek is geweldig. De eerste dagen even bijslapen van de voorgaande weken en dan op onderzoek uit. Met deze reis die we nu door Amerika maken, is dit niet verbonden aan een plek, maar aan de camper en de cultuur. Hoe werkt het apparaat, wat hebben we nog nodig, hoe zijn de Amerikanen, wat voor nieuwe verkeersregels moeten we ons hier eigen maken, waar gaan we naar toe, wat willen we zeker zien enz. Er komt altijd een moment van realisatie bij mij: ‘it hits you!’: je bent er! Het is gelukt! Dit keer zaten we in Phoenix in de auto op de highway met het nummer ‘Fantastic Voyage ‘ dat plotseling op de radio kwam en via de super goede Bose speakers de auto in klonk. Geweldig gevoel! Zo voelt avontuur voor mij!

Vervreemding

Helaas blijft het gevoel van avontuur niet en net als verliefdheid zakt het op een gegeven moment ook weer weg. Het leven van alledag achterhaalt je op de meeste plekken wel en dat is ook prima. Bij mij betekent dit meestal ook een beetje een bleu gevoel. Alsof je van een high in een low terecht komt. Dingen lopen niet helemaal zoals je wilt, het is ook vermoeiend om de dagelijkse gang van zaken op te pakken ver van huis en geen houvast te hebben aan alles dat je bekend is. Deze fase is vaste prik en loop bij ons ook nooit synchroon. Misschien ook maar goed, want anders stap je samen zo weer op het vliegtuig terug naar huis :-). We peppen elkaar een beetje op en laten het gevoel ook maar, wetende dat het vanzelf weer over gaat.

Vertrouwdheid

Heerlijk om in deze fase te belanden. Kan bij mij echt wel even duren, maar dan op een dag rij ik ergens (meestal ben ik onderweg), kijk ik naar mijn omgeving en denk ik weer ‘wat super gaaf dat ik hiér nu rij en dat we zoveel bijzondere nieuwe dingen meemaken’. Dan weet ik weer zeker: het was de juiste beslissing! Er gaat even wat tijd overheen, want het heeft ook te maken met het gevoel dat je ergens thuishoort, iets dat voor mij toch wel belangrijk is. Ik wortel me graag, om mezelf vervolgens dan ook weer vrij makkelijk te ontwortelen, dat dan weer wel!

Maar bij tijd en wijlen mis ik het thuisfront en ook al kan ik via internet telefoneren zo vaak ik wil met mijn (schoon)ouders, zussen en vrienden of mijn nichtjes en neefjes zo vaak zien als ik wil via Skype, het is toch anders dan iemand in het echt zien. Gelukkig zakt het gevoel meestal na een paar dagen weer en heb ik nooit spijt dat we doen wat we doen. Je kunt niet alles hebben, maar dat is misschien ook wel ‘part of the fun!’. Ik zou dit avontuur voor geen goud willen missen, ik ben blij dat we dit doen. Het past bij ons!

Vandaag vooral wat gerommeld rond de camper en Thom heeft wat gewerkt.

Ons mooie compacte Canon printertje voor het eerst gebruikt om labels te printen. Doet het prima!

Nieuw beslag voor brood. Nog steeds enthousiast over het recept. Erg makkelijk brood bakken op deze manier.

Bickeltje ook lekker loungen in de zon.

Prachtige trails bij Corner Canyon Drapper, hier 10 minuten vandaan. Thom was gaan fietsen en ik wandelen met Bickel.

Nog een foto van de tweedehands winkel die ik op mijn telefoon tegenkwam.

Inpakken en meenemen! Deze waanzinnige schilderkast op wielen….OH wat is ie mooi!!!

De tafel gemaakt van een oude bowlingbaan

Mei is Suikervrij! Vandaag eerste dag. Met een groep vrienden proberen we in de maand mei geen toegevoegde suikers te eten. Dus in plaats van hagelslag op een cracker, smeerkaas met lekker veel groente als ontbijt.

Karin geeft haar koekje weg 🙂

Laatste boterham met muisjes gisteren van Daan!