1 maart: Evenwicht

We beginnen inmiddels alle stopcontacten te kennen hier op het terrein! Doordat we nog aan het wachten zijn op de inverter, hebben we in de camper geen 110v en kunnen we dus onze laptops niet opladen.  We lunchen bij de bar; een aantal tafels zitten in de buurt van een stopcontact of we gaan in de schommelstoelen zitten bij het winkeltje, daar zitten buiten ook twee outlets. Vandaag zagen we ook twee meiden met hun laptops in het gras zitten en ja hoor: daar zaten er ook twee. Je krijgt er een oog voor! De track en trace zegt nu dinsdag dus nog even geduld. We hebben geen haast, vinden het hier leuk en dus voelt het niet alsof we aan het wachten zijn.

Een aantal posts geleden schreef ik dat het prima gaat zo met zijn tweeën in een camper en vroeg ik me af of we nog in de honeymoonfase zaten. Inmiddels kan ik dat volmondig met JA beantwoorden :-). Niet dat we elkaar het bloed onder de nagels vandaan hebben gehaald hoor, maar kleine irritaties, miscommunicaties en dergelijke gingen de laatste paar weken wel over en weer. Het is interessant om te ervaren dat zo’n reis als deze, vooral ook door de duur ervan, vraagt om een nieuw ritme, evenwicht en een nieuwe routine:

De wekker gaat ’s ochtends niet, maar toch is het fijn om rond een bepaald tijdstip op te staan en ontbijten we elke ochtend samen aan tafel of is het ook wel lekker om snel een boterham in de keuken te smeren. Willen we weer eens een paar dagen met hookups op een camping staan of gaan we verder boondocken. Rijden we in een rechte lijn naar de volgende bestemming of gaan we via de scenic route. Willen we elke dag wat ondernemen of zijn we ook dagen rondom de camper. Doen we alles samen of willen we ook wel eens alleen op pad. Doen we de afwas als al het servies en bestek vuil is of eerder. Heeft alles een vaste plek of is de camper ook weer zo klein dat we het toch wel snel terug vinden. Kijken we ’s avonds naar Boer zoekt vrouw of een nieuwe aflevering van The Amazing Race.

Ja, ja, belangrijke vragen in het leven van alledag :-).

We zijn al zo vaak verhuisd in binnen- en buitenland en toch word je hier weer door verrast. Het idee dat het nieuwe evenwicht geruisloos en zonder frikken zijn intrede doet, is een illusie.

Gelukkig kunnen we inmiddels weer door één deur en zoals ik al zei, we vochten elkaar niet de tent uit, maar vonden elkaar misschien af en toe net even wat minder leuk dan anders :-).

Nog een leuke foto van vrijdag. Tea kettle junction waar kampeerders fluitketels ophangen met boodschappen er op. Heel quirky!

Vandaag stonden we op met de zon, maar inmiddels waait het flink en hebben zich dikke wolken samengepakt. Afwachten of daar ook regen uit gaat vallen, want er valt hier maar een paar cm per jaar. Omdat we al vermoedden dat het vanmiddag minder goed weer zou worden, zijn we vanmorgen gaan fietsen. Mooie tocht de berg op richting canyon Trail. De hele trail was helaas niet haalbaar (16 km bergop), maar we hebben zo’n 1:15 min geklommen, hadden een gaaf uitzicht en waren toen binnen een klein half uur weer beneden. Overal zie je bloemen bloeien en ik zag net op het internet dat dit ook een nieuwswaardig feit is. Wij zijn natuurlijk verwend in Nederland, want stel je er geen bloemenzee bij voor hoor, maar toch leuk om te zien.

Boven op de berg zagen we deze wild kampeerders. Je mag in het park op verschillende plekken vrij kamperen. Deze mensen staan in de middle of no where en hebben een prachtig uitzicht.